ตอนที่ 9
นายเป็นใคร
ผมยังคงนอนมองรอบ ๆ ห้องที่ดูก็รู้ว่าที่แห่งนี้น่าจะเป็นโรงพยาบาล หลังจากที่คุณหมอทุกคนตรวจเช็กเบื้องต้นแล้วก็ออกไปด้านนอก ก่อนจะมีผู้หญิงวัยกลางคนที่ใบหน้าและรูปร่างของเธอนั้นโทรมมาก วิ่งเข้ามาหยุดข้างเตียงของผม เธอยืนนิ่งส่งยิ้มที่สวยมากมาให้ ดวงตาทั้งสองข้างของเธอเอ่อล้นไปด้วยหยดน้ำตาก่อนจะไหลออกมาอาบทั้งสองแก้ม
"ตื่นแล้วเหรอลูก" เธอพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินมานั่งลงข้างเตียง ใช้มือทั้งสองข้างนั้นโอบรอบมือของผมเอาไว้ ความอบอุ่นนี่มันคืออะไรกัน ผมมองมือของเธอและความรู้สึกที่อบอุ่นนี้ด้วยหัวใจที่พองโตราวกับว่าไม่ได้เจอมานานแสนนาน
"ดีจริง ๆ ดีมากจริง ๆ" เธอยังคงจ้องมองมาที่ผมพร้อมทั้งน้ำตาอยู่แบบนั้นไม่ขยับไปไหน ผ่านไปอีกไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ ประตูหน้าห้องก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง คราวนี้เป็นผู้ชายรูปร่างหล่อเหลามากคนหนึ่งแม้จะดูโทรมไปบ้างวิ่งหน้าตื่นเข้ามาในห้อง เขาจ้องมอ
