เช้าวันรุ่งขึ้นเมรินดาลืมตาตื่นมาก็พบเพียงความว่างเปล่าบนเตียงกว้าง เขาหายไปไหนแล้วนะคนบ้าอำนาจ เธอค่อยๆพยุงตัวให้นั่งขึ้นก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวจนแล้วเสร็จ พร้อมกับเดินออกมายังห้องด้านนอกคนที่เธอตามหาเขาก็นั่งดูดบุหรี่เล่นโทรศัพท์อย่างสบายอารมณ์อยู่ที่ริมระเบียง
“คุณดูดบุหรี่แทนข้าวเลยเหรอ?”
“บ่นจริงๆเลย ถ้าได้มาเป็นเมียฉันเธอไม่บ่นจนฉันหูชาเลยหรือไง?” ใบหน้าหล่อหันหน้ามามอง แต่ก็ยังอัดควันบุหรี่เข้าปอดไม่หยุดพัก
“ใครจะอยากไปเป็นเมียคุณกันมันไม่มีในหัวสมองฉันหรอกคำๆนั้น ที่ฉันบ่นเพราะฉันไม่ชอบกลิ่นมัน แค่มันติดเสื้อผ้าติดผมคุณเมื่อคืนมันก็ทำให้ฉันปวดหัวแทบจะนอนไม่หลับ” เขาเบ้ปากยักคิ้ว มันก็เป็นเหตุผลที่ฟังขึ้นมากเลยทีเดียว
“เธอไม่อยากลองดูหรือไงมันทำให้รู้สึกดีไม่น้อยเลยนะ เวลาเครียดๆมันช่วยได้ดีเลยทีเดียว”
“ฉันไม่มีเรื่องเครียด ฉันมีความสุขดี”
“งั้นเหรอ ดูไม่ค่อยเครีย
