เกือบสามอาทิตย์แล้วหลังจากที่กลับมาจากโรงพยาบาล อเล็กซานเดอร์ก็พาเมรินดามาพักฟื้นที่บ้านของวิลเลี่ยมด้วยกันเลย เป็นสามอาทิตย์ที่เขาไม่เคยอยู่ห่างเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว
“คุณไม่ไปทำงานเหรอคะ?” เมื่อนั่งทานข้าวเช้าด้วยกันเธอก็ถามขึ้น
“ไม่ ถ้าไปใครจะอยู่ดูแลเธอ”
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว คุณไปทำงานเถอะ”
“เธอเบื่อหน้าฉันแล้วหรือไง ถึงได้ไล่ฉันให้ไปไกลๆ” เมรินดาถึงกับมองค้อน
“ถ้าคิดได้แค่นั้นก็ตามใจ” ฮอร์โมนคนท้องลงประทับอีกแล้ว เขาชักเริ่มจะชินแล้วล่ะอาการสวิงเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแบบนี้
“ไปเที่ยวห้างกันไหม ไปซื้อของให้ลูก ไหนเธอว่าอลิซจะกลับมาพรุ่งนี้”
“ก็ใช่ค่ะ ฉันก็ว่าจะกลับบ้านแล้ว” เป็นเขาที่หน้างอขึ้นมาบ้าง
“ฉันจะไปด้วย”
“คุณจะไปทำไม?”
“เมียกับลูกฉันอยู่ไหนฉันก็จะอยู่ที่นั่น เธอนี่ถามแปลกจริงเลยนะ” เมรินดามีสีหน้าเครียดไม่น้อย เพราะไม่มีใครรู้เรื่องเธอกับอเล็กซานเดอร์แล้วจะบอ
