กว่าสองชั่วโมงเมรินดารู้สึกตัวตื่นด้วยอาการมึนหัวค่อยๆหยัดตัวขึ้นนั่งช้าๆ รับรู้ทุกอย่างว่าเขาทำอะไรกับเธอบ้างและนั่นก็ทำให้เธออายจนหน้าแดง นี่เธอเป็นรองเขาตลอดเลยบ้าจริงสิ ก่อนจะเดินลงจากเตียงกว้างพยายามพาร่างกายที่มีแรงอันน้อยนิดเพื่อไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ท้องน้อยจนเธอแทบเดินต่อไม่ไหว เป็นจังหวะพอดีกับที่อีกคนเปิดประตูเข้ามาทันเวลา
“ตื่นแล้วเหรอ นั่นเธอจะไปไหน?”
“ฉันอยากเข้าห้องน้ำค่ะ แต่ว่าฉันปวดท้อง” เธอกำลังนั่งตัวงอเป็นกุ้ง เขารีบเดินเข้าไปหาทันที
“เป็นอะไรมากหรือเปล่า?” เสียงเขาถามอย่างเป็นห่วง
“พาฉันไปหาหมอที”
“มันเจ็บขนาดนั้นเลยเหรอ?” เขายังไม่แน่ใจ บางทีเธออาจจะแกล้งทำเพียงแค่อยากจะหาทางหนีกลับบ้านหรือเปล่า
“คุณ ขอร้องล่ะพาฉันไปโรงพยาบาลก่อน” ใบหน้าเธอที่แสดงออกว่าเจ็บจริง ทำให้เขารีบไปหาเสื้อผ้ามาสวมใส่ให้เธออย่างไวก่อนจะรีบอุ้มร่างบางพาเดินลงไปด้านล่าง
