เวลาหกโมงเย็นที่แทนไทได้เดินทางมายังสถานที่ที่เมรินดาพักอยู่ เขาโทรศัพท์มาบอกเธอเรียบร้อยและตอนนี้ก็กำลังนั่งรอเธอกับลูกน้อยอยู่ที่หน้าล็อบบี้
“รอนานไหมพี่แทน” เสียงหวานใสที่ดังขึ้นมาจากด้านหลังแทนไทรีบหันขวับอย่างไว ก่อนจะยิ้มให้อีกคนในทันที
“ไม่นานครับ อลิซนี่จ้ำม่ำน่าฟัดจังเลยนะเมย์ พี่เคยเห็นแต่ในรูปที่แม่พี่ส่งไปให้ดู” เขาพยามยามหยอกล้อกับเด็กหญิงที่ยิ้มหวานให้กันอย่างเอ็นดู
“ยังไงเมย์ฝากพี่แทนดูแลให้ด้วยนะคะ”
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเรามันคนครอบครัวเดียวกันอยู่แล้ว พี่จะดูแลหลานให้เป็นอย่างดีเลย”
“อลิซไปกับคุณลุงนะลูก ไม่งอแงนะคนเก่ง” เด็กหญิงพยักหน้างึกๆเหมือนจะเข้าใจ ทำเอาแทนไทถึงกับยิ้มตามอย่างอดไม่ได้
“รู้เรื่องมากนะเราอ่ะ นี่พูดเก่งหรือยัง?”
“กำลังหัดพูดค่ะ ถ้าเราขยันพูด ขยันเล่นด้วยก็จะสนุกหน่อย ชอบก๊อปปี้ตามทุกคำเลย”
“มาให้ลุงอุ้มหน่อยมา” เขายกมือขึ้นจะอุ้ม แต่เด็กห
