กระตุ้นรักคุณหนูแสนซื่อ

คุณหนูหอมกว่าดอกไม้

“ตัดดอกนี้ให้หนูด้วยนะคะ”

“ดอกสีแดงนี่หรือครับ”

“ค่ะ ดอกนี้จะเอาไปให้เพื่อนรัก”

เขาตัดดอกกุหลาบสีแดงเข้มดอกใหญ่แล้วยื่นให้แก่เด็กสาวด้วยท่าทางนอบน้อม พร้อมเอื้อนเอ่ยน้ำเสียงทุ้มนุ่มสุดสุภาพ

“ความหมายของดอกกุหลาบสีแดง คือความรักที่มั่นคงและลึกซึ้ง เพื่อนคนนั้นของคุณหนูคงจะมีความสุขมากที่ได้รับความรักจากคุณหนู”

เธอยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ แอบชอบในสิ่งที่เขาพูด เพราะมันเหมือนกับว่าเขากำลังบอกรักเธอผ่านดอกกุหลาบดอกนี้ เธอรู้สึกได้ถึงความหมายจากดวงตาคู่คมของเขา ดวงตาที่เจือความอ่อนโยนเสมอเมื่อมองมายังเธอ

เธอรับดอกกุหลาบจากมือเขา ปลายนิ้วมือที่สัมผัสกันเพียงชั่ววินาทีก็รู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ดึงดูดกัน เขาตวัดสายตามองเธออย่างตะลึง ดวงกลมใสตื่นตระหนกเล็กน้อย ก่อนจะดึงมือออกมาพร้อมดอกกุหลาบสีแดง

“ขอบคุณนะคะธนา...เอ๊ย! ลุงธนา!” เธอหน้าเสียเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังให้เขา เพื่อให้ใบหน้าเปื้อนอายของเธอไม่อยู่ในสายตาของเขา

“คุณหนูครับ” หัวใจแข็งแกร่งของชายแก่อย่างเขาต้องหวั่นไหวอ่อนระทวยเพราะเด็กสาวคราวลูก มันไม่ถูกต้องเลยสักนิด เขาอยากหักห้ามใจแล้วหนีไปให้ไกลจากเธอมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

แต่สุดท้ายมันก็ล้มเหลว เขายังอยากเฝ้ามองเธอเติบโตอย่างสวยงาม ยังอยากเห็นความงามที่เอื้อมไม่ถึงนี้อยู่ ยังอยากหายใจอย่างมีความสุข แม้ต้องอยู่ในฐานะทาสผู้ต่ำต้อยของหญิงสาวก็ตาม

“อะ...อะไรคะ” เธอปั้นหน้าให้ปกติที่สุด ก่อนเหลียวกลับไปมองเขาพร้อมรอยยิ้มสดใส

“ผมว่า...ผมจะลาออกครับ”

“หา?” เธอตกใจแทบช็อค เพราะมันเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดมาก่อน เธอคิดว่าเขาจะอยู่ที่บ้านของเธอจนตายนั่นล่ะ แล้วนี่มันอะไรกัน “อะ..ลุงธนาจะลาออกหรือคะ?”

“ใช่ครับ ผมคิดว่าผมจะลาออกทันทีที่ท่านกลับมา”

เขาหมายถึงเจ้านายของบ้านนี้ เสี่ยชาญชัยไปทำธุระเรื่องงานที่ต่างจังหวัดสองสามวัน และมีกำหนดกลับในวันมะรืนนี้ ซึ่งนั่นก็หมายความว่าเขาจะมีเวลาอยู่ที่บ้านหลังนี้อีกไม่เกินสามวัน สามวันที่จะได้เสพความงามที่เอื้อมไม่ถึงอย่างอบอุ่นหัวใจ

“คุณป๋าคงไม่ให้ลุงลาออกหรอกค่ะ ลุงก็เหมือนคนในครอบครัวของเราไปแล้ว”

แต่เขาตั้งใจไว้แล้ว เขาเบื่อชีวิตมือปืนในคราบคนสวน เขาเบื่อการฆ่าคนให้นายเต็มที และสำคัญกว่านั้น หากเขายังอยู่ต่อ เขาเชื่อว่าสักวัน เขาต้องห้ามใจไม่อยู่ ต้องเผลอทำเรื่องไม่ดีกับคุณหนูเป็นแน่ ดังนั้น เขาควรไปเสียก่อนที่จะเกิดเรื่องเลวร้ายแบบนั้น

“ขอบคุณนะครับคุณหนูที่คิดแบบนั้น แต่ยังไงลุงก็คงต้องไปครับ”

“ทำไมลุงต้องไปด้วยคะ อยู่ที่นี่ก็สบายดี หรือว่ามีใครทำอะไรให้ลุงไม่สบายใจ...”

“ใยบัว!”

เสียงพี่ชายของเธอเรียกมาแต่ไกล

“ไปโรงเรียนได้แล้ว รถรออยู่นานแล้วโว๊ย!!”

“เออ ๆ กำลังจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!!” เธอตะโกนตอบพี่ชายไปอย่างรำคาญ ก่อนจะหันมามองลุงธนา ด้วยสีหน้างอนๆอย่างไม่รู้ตัว

“ลุงธนาอย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้กับคุณพ่อนะคะ คิดให้ดีเสียก่อน อายุก็ไมใช่น้อย ๆแล้ว ไม่รู้จะออกไปอยู่ข้างนอกให้ลำบากอีกทำไม...หนูไปโรงเรียนก่อนล่ะ เย็นนี้เราค่อยกลับมาคุยกันใหม่”

เธอทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนวิ่งออกจากสวนไป พร้อมกุหลาบช่อใหญ่ในมือ รวมทั้งกุหลาบสีแดงดอกนั้นที่เขาตั้งใจจะมอบให้แก่เธอ หากเธอจะล่วงรู้ถึงหัวใจปรารถนาของชายแก่ผู้ต่ำต้อยคนนี้