กระตุ้นรักคุณหนูแสนซื่อ

ชายแกร่งในสวนดอกไม้

“ฉันก็บอกแม่ยังงี้แหละ แต่ก็ยังจะให้มาตามอยู่ได้ น่ารำคาญชะมัด” อารีย์บ่นอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะหันหลังแล้วเดินกลับไปยังครัวใหญ่ของบ้าน เพราะหิวเต็มทน

ธนานั่งยองลง จับพรั่วพรวนดินให้ต้นกุหลาบ ซึ่งกำลังออกดอกสวยไปทั้งแปลง

“ลุงธนา!”

“ก็ข้าบอกแล้วไงว่าข้ายังไม่กิน!” เขาชักจะอารมณ์เสีย แต่พอหันไปเห็นคนเรียกก็หน้าเหวอ เพราะไม่คิดว่าจะเป็นคนที่เขากำลังคิดถึง

“คุณหนู!”

ธิดานุชในชุดนักเรียนเรียบร้อย ใบหน้าสวยแดงก่ำเหมือนลูกตำลึง เพราะความอายที่เกิดต่อสายตาของคนสวนกล้ามแน่นคนนี้ แต่คนสวนคนนี้กลับคิดว่าเป็นธรรมดาของหญิงสาวที่มีผิวพรรณดี ที่ปากแก้มและจมูกจะแดงเรื่อสวยน่ารักเหมือนตุ๊กตาขนาดนี้

“มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” เขารู้สึกเหมือนกลับไปเป็นวัยรุ่นทุกครั้งที่เขายืนอยู่ต่อหน้าสาวน้อยคนนี้ มันเป็นความรู้สึกพิเศษที่กระตุ้นเตือนร่างกายของเขาได้ทุกคราว ดวงตาดำใสยามมองมายังเขา มันล้นเอ่อไปด้วยความเมตตาปราณีอย่างที่เขาสัมผัสได้

“อย่าเรียกว่ารับใช้เลยค่ะ” เพราะเมื่อคืนเขาก็รับใช้เธออย่างเต็มที่แล้ว จนทำให้เธอแอบรู้สึกผิดเลยล่ะ “หนูอยากได้ดอกกุหลาบสักช่อ จะเอาไปมอบให้คุณครูประจำชั้นน่ะค่ะ เลือกตัดดอกกุหลาบที่สวย ๆหน่อยนะคะ เน้นที่สีขาวค่ะ”

“อ้อ...ได้สิครับ เดี๋ยวผมตัดให้ คุณหนูไปนั่งรอที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นตะแบกก่อนก็ได้ครับ ตรงนี้แดดส่อง เดี๋ยวจะร้อน”

“แดดตอนเช้าดีออกค่ะ เดี๋ยวหนูช่วยลุงเลือกกุหลาบดีกว่า เริ่มที่ดอกนั้นเลยค่ะ” เธอชี้ไปที่ดอกกุหลาบสีขาวพันธุ์ตัดดอกซึ่งมีดอกที่โตสวยที่สุดในแปลง ก่อนจะเลื่อนนิ้วชี้ไปที่ดอกถัดกัน “แล้วก็ดอกนั้นด้วยค่ะ”

เขาก็จัดการตัดสองดอกนั้นตามคำสั่งด้วยความยินดี หากเธอต้องการอะไร เขาจะประเคนให้...

“ดอกนั้นด้วยค่ะ ทางซ้ายมือของลุงน่ะค่ะ”

“ดอกไหนครับ ดอกนี้เหรอ?”

“ไม่ใช่ดอกนั้นค่ะ ดอกนั้นต่างหาก...นั่นน่ะค่ะ...ถัดจากดอกที่ลุงจะตัดน่ะค่ะ...”

แต่ลุงธนาก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าเธอหมายถึงดอกไหน เด็กสาวจึงเดินเข้าไปหยุดอยู่ใกล้เขา จนเขาได้กลิ่นสบู่อ่อนจางจากตัวเธอ กลิ่นหอมละมุนพอกับกลิ่นกุหลาบ เขาขยับถอยห่างจากเธอเล็กน้อย แต่เธอกลับขยับเข้าใกล้เขาอีก โดยไม่ได้ตั้งใจ ขณะก้มลงหอมดอกกุหลาบดอกนั้น จนคอเสื้อเปิดเห็นชุดชั้นในสีชมพู

เขามองเด็กสาววัยแรกแย้มด้วยความสดชื่นในหัวใจ เธอเองก็สวยหวานไม่ต่างจากดอกกุหลาบพวกนี้นักหรอก เธอจะรู้บ้างรึเปล่านะ

“หอมจังเลยค่ะ”

“ครับ หอมมาก” เขาหมายถึงเธอ ไม่ใช่กุหลาบ สายตาของเขาที่จ้องเธอเหมือนตะลึงไปอึดใจหนึ่ง ทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ได้เอ็นดูเธอ เหมือนคนแก่ที่เอ็นดูเด็ก แต่เขาเอ็นดูเธอ ในฐานะชายหนุ่มกับหญิงสาวอย่างแน่นอน

แล้วทำไมเธอจึงรู้สึกดีต่อปฏิกิริยาแบบนี้ของเขา ทั้งที่มันไม่สมควร เธอต้องประสาทเสียไปแล้วแน่ ๆที่เห็นคนแก่คราวพ่ออย่างเขาเป็นแค่ชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกัน