Pinipigilan ko ang kabang pilit na namamayani sa dibdib ko. Ayokong makita ng mga kaharap ko na kinakabahan ako. I never felt this kind of nervousness ever. This is different and I don't like it.
Ito na kasi ang oras na paghaharap namin nina Mommy at Tito Asi. Hindi ko mapigilang sumama ang pakiramdam ko kapag nakikita ko silang nagbubulungan at nagngingitian ng matatamis. It's so disgusting to me. Matagal na silang nagsasama at ngayon ko lang iyon nalaman.
"Ano pa ba ang dapat nating pag-usapan? Ano pa ba ang dapat kong malaman?" sabi ko.
Ako na ang nagbukas ng usapan dahil parang wala naman yata silang balak umpisahan ito. Busy kasi sila sa sarili nilang mundo at nakalimutan na nila yatang kaharap ako.
"Lei..." narinig ko naman na tinawag ako ni tisay. Nakita kong madilim ang muk
