หย่ารักคุณ

บทที่ 1 แต่งงานสองปี แต่ยิ่งกว่าคนแปลกหน้า 3

หญิงสาวร่างอ้อนแอ้นหอบหิ้วถุงผ้าใบใหญ่เกินตัว เดินกระหืดกระหอบเข้ามาภายในร้านอาหารเจ้าประจำที่ชอบมากับเพื่อนสนิท สายตาคมสวยกวาดมองไปรอบๆ ร้านเพื่อหาเจ้าของร่างที่คุ้นเคย ไม่ได้สนใจสายตาหนุ่มๆ ที่อยากจะแวะมาช่วยหิ้วของให้เธอเลยสักนิด

นุชจรินทร์มองเพื่อนสาวอย่างนึกชื่นชม หล่อนเห็นขวัญรักตั้งแต่ยังไม่ข้ามถนนจากอีกฝั่งแล้ว เจ้าตัวไม่ใช่คนสวยเฉี่ยวดูทันสมัยเหมือนเนตรกมลก็จริง แต่ก็สะดุดตาอยู่ไม่น้อย ใบหน้ารูปไข่สวยเรียบเนียนใสสมวัยเบญจเพส ดวงตาคมสวยเรียวยาว ขนตายาวเป็นแพงอนงาม นัยน์ตาดำขลับเหมือนผู้หญิงโบราณ จมูกโด่งเส้นสันลาดเอียงปลายงุ้มเข้าเหมือนหยดน้ำ ปากอิ่มบางขับให้เครื่องหน้าโดดเด่น ยิ่งพิศยิ่งสวย เอวองค์เล็กบาง หน้าอกและสะโพกอ่อนช้อยกลมกลึง ผิวผ่องเป็นยองใย

แล้วผู้ชายคนไหนบ้างล่ะที่จะไม่ชอบ?

นอกจาก... สามีตาถั่วของขวัญรักคนเดียวนั่นละ!

นุชจรินทร์คิดอย่างเสียดาย ขณะโบกมือให้เพื่อนสาว ยื่นแก้วน้ำให้ขวัญรักดื่มคลายร้อนอย่างรู้ใจ อาศัยช่วงที่อีกฝ่ายหย่อนก้นลงนั่งสำรวจร่องรอยแดงจ้ำหลายรอยที่โผล่แพลมออกมาจากคอเสื้อ จังหวะที่ขวัญรักไม่ทันระวังตัวก้มลงมา คิ้วเรียวเข้มของนุชจรินทร์ขมวดทันที เปิดปากถามเพื่อนตรงๆ

“ไอ้หมอนั่นทำรุนแรงกับแกอีกแล้วเหรอ”

ขวัญรักชะงัก สีหน้ากระอักกระอ่วนไม่รู้จะตอบอย่างไร เลยก้มมองตัวเองก็เห็นรอยจูบบนเนินอกและกระดูกไหปลาร้ากระจายอยู่หลายจุด ใบหน้ายิ่งแดงซ่าน รู้แล้วว่าทำไมนุชจรินทร์ถึงรู้เรื่องเมื่อคืนนี้

เธอว่าเธอใส่เสื้อมิดชิดแล้วเชียว

หญิงสาวกระชับคอเสื้อโดยอัตโนมัติ ก่อนจะตอบเพื่อนสนิทอุบอิบ

“เขาเมา...”

นุชจรินทร์ฟังแล้วของขึ้น ถามเสียงดัง

“เมา! แล้วจะทำอะไร ยังไงกับเมียก็ได้รึไง”

“ชู่... เบาๆ หน่อยสิแก”

“เออๆ โทษที ได้ยินแล้วมันของขึ้น” หล่อนเบาเสียงลง แต่ยังฮึดฮัดไม่หาย “ผัวแกนี่มันโง่จริงๆ มีเมียแสนดี ทั้งเก่งทั้งรักมันขนาดนี้ ยังไม่รู้จักรักษาให้ดีอีก เห็นแล้วอยากบ้องหูสักทีให้หายโง่”

ขวัญรักยิ้มแกนๆ ถึงเพื่อนเธอจะโผงผางและขี้โมโหไปหน่อย แต่ก็ห่วงใยเธอด้วยความจริงใจเสมอมา เรื่องนี้เธอรู้ดีและซาบซึ้งโดยตลอด หากพูดว่าชีวิตนี้นอกจากแม่เธอแล้ว ยังมีใครที่รักและหวังดีกับเธออีกละก็...

คงมีแค่นุชจรินทร์เท่านั้นละ

อ้อ... ยกให้คนที่อยู่แดนไกลอย่าง ‘พุฒา’ ด้วยอีกคน

“ไม่รู้แหละดีแล้ว”

“ดียังไง แกจะปล่อยให้ผัวทำร้ายจิตใจ กลั่นแกล้งแกสารพัด เที่ยวนอนกับผู้หญิงคนอื่นจนคนเขานินทากันไปทั้งเมือง แถมยังพูดย้ำทุกวันว่ารักแฟนเก่าจะเป็นจะตายงั้นเหรอ ให้มันรู้ซะบ้างว่าแกนี่แหละที่อยู่เบื้องคอยช่วยบริษัทของมันไม่ให้ล้มละลายไปตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว ไอ้กร๊วกไอศูรย์จะได้ไม่กล้ามากร่างกับแกอีก”

“ฉันไม่อยากยกเอาบุญคุณมาฝืนใจเขา”

ขวัญรักเอ่ยอย่างแน่วแน่ เธอไม่ต้องการความรักที่มาจากความกตัญญูหรือถูกบีบบังคับ ยิ่งเป็นเพราะความจำใจยิ่งไม่ต้องการ หากมันไม่เกิดจากใจของเขาจริงๆ

“แล้วแกจะยอมให้ผัวกับแม่ผัวโขกสับอยู่แบบนี้เหรอ ทั้งที่แกไม่ได้มีอะไรด้อยไปกว่าหมอนั่นเลยนะ แกมีอาชีพที่ยืดอกได้ไม่อายใคร เป็นถึงวิศวกรรมการเงินที่บริษัทน้อยใหญ่ต้องการตัวกันให้วุ่น”

ขวัญรักนิ่งเงียบ อาชีพของเธอเป็นความลับ เธอไม่เคยบอกใคร มีเพียงนุชจรินทร์และพุฒาที่อยู่อเมริกาเท่านั้นที่รู้ ส่วนครอบครัวของเธอและครอบครัวสามีไม่มีใครรู้ เพราะมันค่อนข้างใหม่ในไทย แต่ในต่างประเทศล้วนรู้จักและต้องการเธอเป็นอย่างมาก

นักวิศวกรรมการเงิน เป็นอาชีพที่ต้องใช้ทักษะทางคณิตศาสตร์และสถิติขั้นสูงอย่างเชี่ยวชาญ ต้องรอบรู้ด้านการวิเคราะห์การเงิน การลงทุนและการจัดการความเสี่ยง ตลอดจนการใช้เครื่องคำนวณและเครื่องคอมพิวเตอร์อย่างชำนาญ เมื่อจบแล้วงานที่ทำส่วนใหญ่จะเป็นงานด้านบริหารความเสี่ยง นโยบายสินเชื่อ วิเคราะห์หลักทรัพย์ หรือการเป็นนักวิจัยในหน่วยงานธนาคารและบริษัทหลักทรัพย์

เธอเองได้รับการถ่ายทอดเรื่องตัวเลขจากแม่ที่เก่งงานบริหารตั้งแต่เด็ก แถมยังความจำดีกว่าคนอื่น จึงช่วยแบ่งเบาภาระให้กับบริษัทของท่านตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ สั่งสมประสบการณ์จนเชี่ยวชาญ สามารถช่วยพยุงบริษัทเลิศโยธิน ดิเวลลอป จำกัด (มหาชน) ให้รอดพ้นวิกฤตเศรษฐกิจได้อย่างหวุดหวิดตามคำขอร้องของคุณย่าจิตราที่สนิทกับคุณแม่เธอ

จะด้วยเหตุนี้รึเปล่า... ที่ทำให้ท่านอยากตอบแทน เอ็นดูเธอเพราะนึกถูกชะตา หรืออยากจะฝากฝังหลานชายคนเดียวไว้กับเธอ ท่านจึงร่างพินัยกรรมว่าไอศูรย์ต้องแต่งงานกับเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น จึงจะได้เป็นผู้ครอบครองมรดกทั้งหมดของตระกูล หากผิดจากนี้ทรัพย์สินทุกอย่างจะถูกยกให้เธอและการกุศลอย่างละครึ่ง

แม่สามีอย่างคุณนายชมโฉมต้องการรักษาสมบัติพัสถานทุกชิ้นเอาไว้ไม่ให้กระเด็น จึงต้องยอมหักกับลูกชาย สั่งให้เขาแต่งงานกับเธอตามที่ระบุในพินัยกรรม ส่วนพ่อของเธอที่รับช่วงดูแลบริษัทโฮม คอนสตรักชั่น ต่อจากแม่ที่เสียชีวิตไป ต้องการรักษาบริษัทที่ตกต่ำลงเรื่อยๆ เอาไว้จึงยอมจำใจให้เธอแต่งงาน แม้จะสร้างความเจ็บปวดเสียใจให้แก่ลูกสาวสุดที่รักก็ตาม

งานแต่งยิ่งใหญ่อลังการระหว่างเธอกับไอศูรย์จึงถูกจัดขึ้นเมื่อสองปีก่อน พร้อมๆ กับการจากไปของเนตรกมล และการเสียชีวิตอย่างสงบของคุณย่าจิตรา จากนั้นการปฏิบัติตัวของสามีก็มีแต่สายตาเย็นชา เหินห่างและไร้อารมณ์คอยทิ่มแทงใจเธอให้เจ็บจนพรุนไปทั้งดวง

ขวัญรักเปลี่ยนความเจ็บปวดและอ้างว้างที่ได้รับจากเขาเป็นความมุ่งมั่นทำงานที่เธอรักแทน หลังจบมามีหลายบริษัทระดับโลกที่ยื่นข้อเสนอให้เธอไปทำงานด้วย แต่เธอปฏิเสธและเลือกเป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทขนาดเล็กแทน เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหลไปถึงหูไอศูรย์

เธอแค่อยากเป็นคนธรรมดา เป็นภรรยาที่อยู่เคียงข้างสามีเงียบๆ ก็พอ

“ยังไงก็เถอะ ห้ามแกปูดเรื่องนี้ให้ใครรู้เด็ดขาด โดยเฉพาะเขา”

ขวัญรักกำชับเพื่อนหนักแน่น หล่อนอ้าปากจะเถียง แต่ถูกเธอยัดน่องไก่ที่มาเสิร์ฟพอดีเข้าปาก นุชจรินทร์เคี้ยวตุ้ยๆ เต็มปากจนไม่ว่างมาเถียงกับเธอ เธอเอาใจหล่อนด้วยการยกอาหารจานโปรดไปวางหน้า หล่อนฟาดเรียบเสียอิ่มแปล้ พูดคุยอย่างครึกครื้นจนลืมเวลา ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูอีกทีก็เย็นย่ำมากแล้ว เธอไม่อยากให้น้าเอี้ยงต้องมาคอยรอเปิดประตูจึงขอตัวกลับ

หญิงสาวปฏิเสธไม่ให้เพื่อนไปส่ง เพราะบ้านอยู่ไกลกันคนละมุมโลก หลังโบกมือลา รอจนนุชจรินทร์ขับรถออกไปเธอเดินไปรอรถที่ป้ายรถประจำทาง ช่วงเวลาเลิกงานแบบนี้คนแน่นขนัดยืนออล้นประตูทางขึ้นลง ขวัญรักรอนานเกือบชั่วโมงก็ยังไม่ได้ขึ้นรถเสียที ผีซ้ำด้ามพลอยจู่ๆ ฟ้าฝนก็ไม่เป็นใจ เมฆครึ้มลอยต่ำ นึกอยากจะตกก็ตกกระหน่ำอย่างไม่ลืมหูลืมตา

เธอยืนเบียดเสียดกับผู้คนอยู่ใต้กันสาดที่เปิดโล่งแทบกันฝนไม่ได้เลย ถูกคนเบียดจนต้องกระเถิบไปยืนเกือบตกขอบ ฝนสาดใส่เสื้อผ้าเปียกปอน เนื้อตัวเย็นเฉียบหนาวสะท้าน

ในห้วงที่ขวัญรักยืนเป็นลูกหมาตกน้ำ ร่างกายของเธอยังไม่เหน็บหนาวเท่ากับหัวใจที่เหมือนถูกแช่แข็ง สายตาเธอจ้องมองไปยังรถโรลส์รอยส์โดดเด่นที่ขับผ่านหน้าไปโดยไม่เร่งรีบ เธอมองเห็นคนบนรถอย่างชัดเจน ข้างกายของสามีหนุ่มมีหญิงสาวที่เธอคุ้นตาดีนั่งส่งยิ้มหวานแก่เขา ส่วนเขาก็มองหล่อนอย่างลึกซึ้ง

หัวใจของขวัญรักสั่นไหวอย่างรุนแรง ใบหน้าขาวซีด ไม่รับรู้ถึงความเยียบเย็นของสายฝน ในแววตาคู่สวยของเธอฉายชัดเพียงความสิ้นหวัง...