หย่ารักคุณ

บทที่ 2 เผชิญหน้าคนรักเก่าของเขา 5

ต้องออกแรงมากขนาดไหน ถึงฝากรอยนิ้วครบทุกนิ้วได้แบบนี้?

อารมณ์คุกรุ่นก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกหลายเท่า เขาแสยะยิ้ม ตอนเจอกันไม่เห็นคุณแม่จะพูดเรื่องที่ทำร้ายเมียเขาเลยสักคำ

ผู้หญิงของเขาเป็นคนที่ใครก็สามารถรังแกหรือดูถูกได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

เกินไปแล้ว!

ต่อให้เป็นแม่... เขาก็ไม่ยอม!

ที่น่าโมโหยิ่งกว่า ทั้งที่ขวัญรักชอบทำเป็นเก่งอวดดีต่อหน้าเขา แต่กลับปล่อยให้คนอื่นมารังแกกันง่ายๆ แบบนี้

เป็นผู้หญิงที่โง่จริงๆ

ชายหนุ่มไล้หลังมือบนแก้มเธอแผ่วเบา ขบกรามแน่น บอกไม่ถูกว่ากำลังหงุดหงิดหรือรู้สึกมากกว่านั้น รู้แต่มีไฟสุมอยู่ในอก กำลังลุกไหม้โหมกระพืออย่างรุนแรง ยิ่งมองก็ยิ่งเดือดพล่าน เหมือนเลือดจะเหือดทั่วทุกขุมขนจนเขาต้องชักมือกลับ รับรู้ได้ว่าความร้อนในกายตนลุกลามไปยังผิวบอบบางของเธอ

ร้อน...!?

ไอศูรย์มองใบหน้าที่แดงซ่านผิดปกติของขวัญรัก ยกหลังมืออังหน้าผากอีกทีจึงรู้ว่าเธอถูกพิษไข้เล่นงานเข้าแล้ว ร่างอ้อนแอ้นพลิกกระสับกระส่าย มีเหงื่อออกมากจนเหมือนจะไม่สบายตัว หายใจร้อนผ่าวและถี่กระชั้น

“งี่เง่าจริงๆ”

เขาสบถอย่างหัวเสีย พลางหวนนึกไปถึงตอนเย็นที่เห็นเธอเปียกม่อล่อกม่อแลก ยืนหนาวสั่นอยู่ตรงป้ายรถเมล์ เขาอยากหยุดรถ แต่ก็ยังหงุดหงิดเรื่องบนโต๊ะอาหารไม่หาย นึกถึงรอยยิ้มตอนเธอจ้องโทรศัพท์มือถือ เธอยิ้มมาจากมุมปากไปจนถึงดวงตาที่โค้งเป็นจันทร์เสี้ยว ดูเรียบง่ายไร้การปรุงแต่ง แต่มีแรงดึงดูดใจเขาให้ไม่อาจถอนสายตาได้

เขาเคยเห็นมาก่อน แต่นานมากจนจำไม่ได้แล้วว่าเมื่อไร...

แต่พอได้เห็นอีกครั้ง เธอกลับไม่ได้ยิ้มให้เขา!

แล้วเธอยิ้มให้ใคร? ผู้ชายคนไหน?

ความคิดบ้าๆ นี้กวนใจเขาจนน่ารำคาญ ไอศูรย์จึงเลือกจะเพิกเฉย ไม่ยอมให้ขวัญรักก้าวเข้ามามีอำนาจเหนือเขาเด็ดขาด

“ฉันไม่มีวันยอมแพ้เธอแน่”

เขากระซิบกร้าว ขณะไล้ปลายนิ้วเช็ดเหงื่อที่เกาะพราวบนหน้าผากเธอ ยิ่งเช็คผิวของเธอก็ยิ่งร้อนแทบลวกมือ เหงื่อก็ออกมากกว่าเดิมจนชุดนอนที่เธอสวมใส่ชุ่มชื้น

ไอศูรย์หยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ ชุบน้ำบิดหมาดๆ แล้วเอามาเช็คตัวให้ขวัญรัก ชุดนอนสีขาวบางๆ พอเปียกชื้นก็ลู่ติดตัว เผยเสน่ห์ของเรือนร่างอ่อนช้อยลงตัวอย่างชัดเจน ทำให้ดูเซ็กซี่มาก เมื่อปลดกระดุมเสื้อผิวสวยๆ แดงระเรื่อ ก็ปลุกเร้าทำให้ร่างกายเขารุ่มร้อน เขาต้องคอยข่มใจแล้วหันหน้าไปทางอื่น หรือไม่ก็มองผ่านๆ เพื่อไม่ให้จิตใจวอกแวก รีบเปลี่ยนชุดนอนให้เธออย่างรวดเร็วยิ่งกว่าเคี้ยวข้าวเสียอีก

หน้าที่ลำบากใจเสร็จสิ้นพร้อมกับการถอนใจของเขา เช็คตัวแล้วก็ต้องกินยา ชายหนุ่มจึงเปิดลิ้นชักโต๊ะหัวเตียง นอกจากยาที่ต้องการ ยังมีแผงยาเม็ดเล็กๆ อยู่ด้วย แม้ไม่ใช่หมอก็พอรู้ว่าเป็นยาคุมกำเนิด

สีหน้าของไอศูรย์มืดครึ้มทันที หันขวับมองคนป่วย นึกอยากบีบคอเธอให้หักคามือนัก ขวัญรักกล้าดียังไงกินย***าๆ พวกนี้

เธอเกลียดการมีลูกกับเขามากรึไง?

เขาเหยียดยิ้ม แต่ในอกกลับโหวงๆ ชอบกล ที่จริงเขาควรจะดีใจไม่ใช่หรือ เขาเองไม่ต้องการให้มีเลือดเนื้อเชื้อไขถือกำเนิดอยู่ในกายเธออยู่แล้ว คนอย่างเธอไม่คู่ควร คนเดียวที่มีสิทธิ์ท้องลูกของเขาได้คือเนตรกมล และขวัญรักเองยังพอฉลาด รู้จักป้องกัน ไม่สร้างความยุ่งยากให้เขา

แต่ทำไมเขาถึงโกรธมากขนาดนี้?

ไอศูรย์ไม่อยากมองหน้าเธออีกเลย เขากลัวจะอดใจไม่ไหวกระชากตัวเธอลุกขึ้นมาคุยให้รู้เรื่อง ทั้งๆ ที่ป่วยอยู่แบบนี้ อารมณ์ร้ายๆ ของเขาใกล้จะระเบิดเต็มที ทางที่ดีเขาต้องรีบออกไปให้เร็วที่สุด

ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน จากไปโดยไม่เหลียวมอง ตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง โทร. สายในไปที่ห้องแม่บ้านเก่าแก่ให้มาดูแลคนป่วย