บทที่ 5 โดนเขาเกลียดโดยไม่รู้ตัว 2
971 Words
ปัง!
ขวัญรักหันขวับ เห็นคนที่ไม่ได้กลับบ้านตลอดสามวันยืนจังก้า สีหน้าเคร่งขรึมจ้องเขม็งมาที่เธออย่างเอาเรื่อง เธอลุกนั่ง ขมวดคิ้วมองคนที่ย่างสามขุมเข้ามาพร้อมกับเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง
เธอไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจอีกรึไง?
ไม่รอให้เธอถาม หนังสือพิมพ์ปึกหนึ่งก็ถูกโยนลงมาใส่หน้าเธอจังๆ สันแหลมคมบาดเข้าที่ขมับ มันบวมแดงและมีเลือดไหลซิบทำให้รู้สึกแสบจนเผลอนิ่วหน้า แต่เขากลับมองผ่านด้วยสีหน้าเย็นชา ในดวงตาคู่คมสีดำสนิทพลุ่งพล่านเต็มไปด้วยเปลวไฟลุกโชน
“ดูเรื่องดีๆ ที่คุณทำไว้ซะสิ”
น้ำเสียงดุดันเมื่อรวมกับออร่าของความเกรี้ยวกราดที่ปกคลุมทั่วทั้งร่างของเขา ก่อให้เกิดความรู้สึกขนลุกชวนไม่สบายใจ ชั่วเวลาหนึ่งเหมือนขวัญรักเป็นใบ้กะทันหัน นั่งตัวแข็งทื่ออยู่อย่างนั้นราวกับคนโง่ เอาแต่ขมวดคิ้วมองหน้าเขาด้วยความไม่เข้าใจ กระทั่งถูกเขาตวาดซ้ำเสียงดังลั่น
“ดูเดี๋ยวนี้!”
หญิงสาวลนลานหยิบหนังสือพิมพ์มาคลี่อ่านพาดหัวข่าว…
‘ไฮโซหมื่นล้านอุตส่าห์จัดงานวันเกิดเมียหวานฉ่ำ แต่ที่แท้ก็แหกตากลบข่าวฉาวเรื่องซุกกิ๊กเก่า ไม่รู้ว่าป่านนี้เมียหลวงจะนั่งร้องไห้ไปกี่ปี๊บ เพราะแว่วมาว่าวันเกิดจริงๆ คือวันที่ 25 ธันวาคม ตรงกับวันคริสมาสต์ต่างหาก’
อ่านแค่พาดหัว มือที่ถือหนังสือพิมพ์อยู่ก็สั่น ในใจเริ่มมีลางสังหรณ์ไม่สู้ดี...
ขวัญรักเงยหน้ามองเขาอย่างหวาดๆ เผชิญกับดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา ราวกับความเหน็บหนาวจะทะลุเข้ามาแช่แข็งหัวใจเธอได้
เขาคิดว่าเธอเป็นคนให้ข่าวเรื่องพวกนี้งั้นหรือ?
เธอออกอาการตื่นตระหนกร้อนใจทันที อยากจะอธิบายแก้ไขความเข้าใจผิด แต่เพียงแค่อ้าปากก็ถูกมือหนาของเขาตะปบบีบปลายคางแน่นจนเหมือนกรามจะหัก ความเจ็บแล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ ร้าวระบมไปทั้งใบหน้า
“เหมือนผมจะดูถูกความสามารถของคุณมากเกินไปสินะ”
ไอศูรย์แสยะยิ้มพร้อมกับเพิ่มน้ำหนักมือลงมาอีก เธอเจ็บน้ำตาคลอเบ้า ยกมือกุมข้อมือเขา พยายามดึงออก แต่เขาบีบแน่นไม่ผ่อนแรงเลยสักนิด เสียงเหี้ยมเกรียมกระซิบอยู่ข้างหูราวกับเสียงของยมทูตว่า
“ทำเป็นหงิ๋มๆ ไม่มีปากมีเสียง ที่แท้ก็ชอบแอบแทงข้างหลังคนอื่น”
ขวัญรักตกใจตาโต พยายามขยับปากพูด
“คุณ... เข้าใจ... ผิด...”
“เข้าใจผิด?” เขายิ้มเหยียดหยาม สายตาที่มองเธอจากข้างบนรังเกียจเหมือนเป็นสิ่งโสมม ก่อนจะหรี่แคบลงดูอันตรายอย่างยิ่ง “งั้นบอกผมหน่อยว่าไอ้ข่าวเฮงซวยพวกนี้มันมาอยู่บนหน้าหนังสือพิมพ์ได้ยังไง...ฮ้า!!!”
หญิงสาวส่ายหัวสุดแรง ปฏิเสธว่าเธอไม่รู้เรื่อง แต่กลับได้รับท่าทีสะอิดสะเอียนตอบกลับ สายตาของไอศูรย์ยิ่งดุร้ายเหมือนแสงเลเซอร์ที่พร้อมจะยิงตัดผ่าร่างเธอเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในชั่วพริบตา
“ไม่รู้... งั้นผมจะสาธยายความชั่วของคุณให้ฟังเอง คุณแกล้งทำเป็นยอมไปดินเนอร์กับผม สร้างภาพเป็นเมียที่ดีเสียเต็มประดา แต่ลับหลังแอบส่งข่าวให้เพื่อนออกมาแฉผมกับเนตรเพื่อเอาคืน ผมพูดผิดไหม...ขวัญรัก?”
เสียงเยียบเย็นแต่มีพลังทำลายล้างเทียบเท่าระเบิดปรมาณู ทำให้คนฟังสั่นสะท้านไปทั้งตัว เธออ้อนวอนเขาผ่านม่านน้ำตา ก่อนที่มันจะกลิ้งหยดลงมาเหมือนไข่มุกที่งดงาม แต่กลับไม่ได้ทำให้ไอศูรย์ใจอ่อนเลยสักนิดเดียว เขาละมือจากปลายคางบีบลงไปที่หัวไหล่มนทั้งสองข้างคล้ายจะป่นกระดูก แล้วผลักเธอเต็มแรงล้มลงไปบนเตียง
“อึ๊ย!”
ขวัญรักจุกและเจ็บไปทั้งตัว ได้รับแรงกระแทกจนมึนไปชั่วขณะ เธอส่ายหัวเบาๆ ให้ตาหายพร่าแล้วตั้งใจจะลุกขึ้นคุยกับเขาให้รู้เรื่อง แต่ถูกเขารวบยึดข้อมือทั้งสองข้างขึงพืดเหนือศีรษะ สอดมืออีกข้างกระชับท้ายทอย แล้วก้มหน้ากระแทกจูบลงมาอย่างรุนแรง กดริมฝีปากเบียดบี้บดขยี้ตามโทสะที่อัดแน่น ขบกัดกลีบปากอิ่มบอบบางจนได้เลือด ขย้ำซ้ำๆ สร้างความเจ็บปวดจนชาดิกจึงยอมถอนออก
นิ้วหัวแม่มือคลึงไล้ริมฝีปากเจ่อบวมแดงก่ำของเธออย่างไม่เบามือ มองรอยฟันที่เขากัดจมเขี้ยวด้วยความสะใจ เคล้นจนมีหยดเลือด ซับแล้วแล้วยกขึ้นมาดูดเลียต่อหน้าต่อตาเธอด้วยความรื่นรมย์
ร่างทั้งร่างของขวัญรักแข็งเป็นหิน ลมหายใจขาดห้วง เธอเข้าใจสายตาและการกระทำของไอศูรย์ที่เจตนาจะบอกเธอได้อย่างชัดเจนว่า
ความเจ็บปวดของเธอคือความสุขของเขา!
“ผมเคยบอกคุณรึยังว่า ผู้หญิงที่ผมเกลียดเข้าไส้ก็คือพวกเจ้าเล่ห์อย่างคุณนี่แหละ”
เจ้าเล่ห์?
ขวัญรักยิ้มเยาะ นี่เธอกลายเป็นผู้หญิงร้ายกาจที่โดนเขาเกลียดไปแล้วโดยไม่รู้ตัว เพียงเพราะข่าวฉาวที่เขาด่วนสรุปงั้นหรือ...
ถ้าไอศูรย์จะลองมองด้วยใจที่ลดอคติลงนิดหนึ่ง จะเห็นว่านักข่าวสามารถสืบค้นวันเกิดของเธอได้ไม่ยาก เพราะเป็นข้อมูลพื้นฐานที่หาได้ทั่วไป ส่วนเรื่องที่ให้นุชจรินทร์ปล่อยข่าว เธอคงไม่โง่ถึงขนาดยอมประจานตัวเองหรอก เพราะยิ่งเรื่องซุบซิบสนุกปากแบบนี้กระจายออกไปมากเท่าไร เธอก็ยิ่งดูน่าสมเพชในสายตาคนอื่นมากขึ้นเท่านั้น
แต่พูดไปแล้วเขาจะเชื่อไหม เสี้ยวหนึ่งในใจเขาจะยอมให้เสียงของเธอจะดังทะลุเข้าไปในหูบ้างรึเปล่า...
- Writer
