มาเฟียหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีทองในตาสีฟ้าสาวเท้าเดินตามหลังคนน้องเข้ามาเงียบๆ แม้คนในผับจะเยอะมากแต่กระบอกตาคมก็ยังจ้องมองแผ่นหลังเล็กที่เดินอยู่ตรงหน้าไม่คลาดสายตา
“ พราวทำไมไปนานนักละ มีอะไรรึป่าว ” มิลินเอ่ยถามออกไปอย่างนึกเป็นห่วงเพราะเห็นเพื่อนไปนานกะจะลุกไปตามอยู่พอดี
“ อี๋…ก็เจอไอ้โรคจิตนะสิ ทุเรศมาก “ ใบหน้านวลสวยแสดงสีหน้าขยักแขยงออกมา มือเรียวลูกแขนตัวเองป้อยๆเมื่อนึกไปถึงสีหน้าแล้วแววตาหื่นกามของชายหนุ่มคนนั้น
” อ้าว…. แล้วพราวเจ็บตรงไหนไหม “ ทั้งสองเอ่ยถามเพื่อนออกไป
” ไม่มีคนมาช่วยไว้ทันนะ “
” ใครเหรอ “
” ก็ยักษ์ตัวใหญ่ที่เดินชนฉันไง “
ฮ่า ฮ่า ฮ่า…
สองสาวระเบิดหัวเราะเสียงดังออกมากับประโยคนั้นของพราวฟ้า โดยที่ไม่รู้เลยว่ายักษ์ตัวใหญ่ตัวนั้นได้ยินทุกคำพูดของพวกเธอ…
ร่างหนาที่กำลังจะทิ้งสะโพกลงนั่งชะงักไปทันที ในใจก็รู้สึกหมั่นเขี้ยวคนด้านหลังเป็นอย่างมาก
“ นายไปน
