“ทำไมต้องใช้มือด้วย ใช้เท้านี่แหละ เสื้อผ้าที่นายใส่มันจะมาจากการซักด้วยเท้าของฉัน ฮิฮิ” หญิงสาวพูดอย่างแค้นใจ กระทืบผ้าอีกสักพักก็นำสายยางมาใส่ในกะละมัง เปิดก๊อกน้ำล้างผ้า เธอลงไปเหยียบผ้าในกะละมังอีกครั้ง ยังไม่ใช้มือขยำ จนกว่าฟองจะออกหมด
“วิธาดา!”
“ตายแล้ว!” เสียงดุที่เรียกชื่อเธอเป็นธัญญ์ เสียงต่อไปเป็นลีลา หญิงสาวตกใจในคราแรก ก่อนจะค่อยๆ ก้าวออกจากกะละมัง เหมือนไม่เคยทำอะไรผิด เชิดหน้าใส่ชายหนุ่ย ตีสีหน้ายียวนกวนประสาทสุดๆ
“ทำอะไรของเธอ ฉันถามว่าเธอทำอะไร”
“นี่นาย ตะโกนมากๆ ระวังคออักเสบนะ เห็นอยู่ว่าทำอะไร ตาไม่ได้บอดนี่นา” เธอเท้าสะเอวตอบเขาหน้าตายอย่างไม่มีท่าทีทุกข์ร้อน
“วิธาดา!” ธัญญ์ตวาดเสียงเข้ม แต่หญิงสาวไม่คิดกลัว
“โอ๊ย! เสียงดังทำไมคะคุณธัญญ์ขา พูดเบาๆ ฉันก็ได้ยิน”
เธอทำหน้าล้อเลียน ส่งเสียงคล้ายรำคาญ
“หรือว่าฉันใจดีกับเธอเกินไป คงใช่ ฉันคงใจดีกับเธอเกินไป”
ธัญญ์
