นอกจากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน” ธัญญ์ขบกรามจนเป็นสันนูน กระชากร่างอรชรเข้ามาหาก่อนบดจูบรุนแรงกับริมฝีปากที่บวมช้ำยังไม่จางหาย
“อื้อ... นายมันก็ไม่ต่างกัน ป่าเถื่อน ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ” วิธาดาตบหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง ธัญญ์กระชากร่างหญิงสาวเข้ามาแล้วบดจูบไม่ลดละ จนริมฝีปากอีกฝ่ายบวมช้ำจากแรงจูบ
“ถ้าตบอีก ฉันจะจูบอีก” ชายหนุ่มพูดเสียงกร้าวเมื่อเธอเงื้อฝ่ามือขึ้นทำท่าจะตบ หญิงสาวผลักไสใช้หลังมือถูริมฝีปากไปมาอย่างรังเกียจ
“ฉันอยากเอาน้ำยาล้างปากล้างปากตัวเองเหมือนกัน เพราะไม่ได้อยากจูบปากเน่าๆ เสียๆ ของเธอหรอก”
“กรี๊ดดด ไอ้บ้า คนปากมอม” วิธาดาโกรธจนตัวสั่น
“ที่กรี๊ดๆๆ เหมือนชะนีเรียกหาผัวจะเอาอะไร หรือว่าบ้าไปแล้ว”
“นี่เหรอ ที่ที่นายอยากให้ฉันอยู่ หมอนก็ไม่มี ผ้าห่มก็ไม่มี แล้วฉันก็เหนียวตัว เสื้อผ้าเปียกน้ำทะเลเห็นไหม คืนนี้ยุงไม่หาบฉันไปในป่า”
“อยากได้หมอนกับผ้าห่มเหรอ ได้สิ”
“สำนึก
