“เดี๋ยวก่อน คนบ้าอำนาจ ฉันบอกให้หยุดยังไงเล่า” วิธาดาเดินไปหยุดเบื้องหน้าเขา ก่อนผลักไสร่างสูงอย่างไม่เกรงกลัว
“หรืออยากตามฉันขึ้นบ้าน เพราะอยาก...” ธัญญ์ก้าวเข้าหากวาดสายตามองไปทั่วร่างอรชรอย่างหยาบคาย
“ไอ้บ้า ใครจะอยากทำแบบนั้น”
“ทำแบบไหน” ร่างสูงเดินเข้าหาถามอย่างกวนๆ หญิงสาวถอนเท้าหนีอย่างหวาดๆ แต่ทำใจกล้าเชิดหน้าเอาไว้
“ก็ๆ นายพูดจาลามกก่อนทำไม”
“คำไหนที่บอกว่าลามก ในสมองกลวงๆ ของเธอคิดแต่เรื่องลามกมากว่าฉันอีก”
“ปากเสีย ฉันไม่ได้คิดเสียหน่อย แต่นายจะใจจืดใจดำให้ฉันนอนในกระท่อมหลังนี้ แถมไม่หาเสื้อผ้าให้ฉันจริงๆ เหรอ” หญิงสาวถามออกไป ยิ่งเห็นสายตาของเขา ยิ่งอยากหาอะไรทิ่มตานัก
“ขอร้องสิ พูดจาดีๆ น่ะเป็นไหม”
วิธาดาเม้มปากแน่น เกิดมาเธอไม่เคยขอร้องใครมาก่อน
“นายพาฉันกลับไปส่งสิ คนอย่างฉันไม่เคยขอร้องใคร” เธอมองรอบกายอย่างมึนๆ ไม่รู้ว่าเขาพาเธอมาที่ไหน แต่ดูจากสถานที่คงเป็นรี
