“ไอ้คนเลว ไม่เป็นสุภาพบุรุษ เสื้อผ้าก็เปียกหมดแล้ว แล้วจะเอาอะไรใส่ล่ะนี่ ที่นี่ที่ไหนก็ไม่รู้” วิธาดาพยามลุกขึ้นอย่างทุลักทุกเล ตามร่างสูงของอีกฝ่ายที่ไม่สนใจไยดีไปให้เร็วที่สุด อย่างน้อยก็ดีกว่าโดนคนงานฉุดไปอย่างเขาว่า
“โอ๊ย! จะหยุดก็ไม่บอก” ด้วยความที่เธอวิ่งตามเขาอย่างเอาเป็นเอาตายทำให้ชนกับร่างหนาเมื่อเขาหยุดกึก แล้วร่างอรชรลงไปนอนเค้เก้อยู่บนพื้นดิน
“อยากเดินชนฉันหรือไง สงสัยถ้าไม่ได้ถูกเนื้อต้องตัวผู้ชายแล้วจะอกแตกตาย” ธัญญ์กอดอกมอง แสร้งกวาดสายตาโลมเลียส่งให้อีกฝ่าย
“ไอ้ทุเรศ อย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนี้นะ แล้วพาฉันมาที่นี่ทำไม ฉันจะแจ้งความข้อหาลักพาตัว”
วิธาดาขู่อีกฝ่าย ตะเกียกตะกายลุกขึ้นสะบัดก้นไปมาสู้ตาเขาอย่างไม่ยอมแพ้
“เชิญเลย ถ้าหนีรอดจากที่นี่ไปได้ก็เชิญไปแจ้งความ อย่าลืมแจ้งด้วยล่ะว่าเธอมีคนงานเป็นผัวยี่สิบคน” ธัญญ์ลูบคางไปมา สาวเท้าเข้าไปหาอีกฝ่าย
“ไม่! ไอ้บ้า ไอ้โ
