“ก็เราไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว ป้าไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อของหนูหลายปี แถมจำหน้ามะปรางก็ไม่ค่อยได้เพราะเคยเห็นหนูตอนเด็ก ๆ”
“อืมนั่นสิ” ดำเกิงเสริมขึ้น “นี่ลุงก็จำหนูไม่ได้เลยนะ เคยเห็นตอนเด็ก ๆ พอโตมาเป็นสาวสวยเชียว”
บทที่ 2
มะปรางยิ้มให้ดำเกิงท่นั่งจ้องหล่อนไม่วางตา ไม่รู้ทำไมเวลาคนอื่นชม ทั้งมะลิและเม้ง ลูกพี่ลูกน้องไม่ทำให้หล่อนเขินอายเท่ากับลุงเขยที่จ้องมองหล่อนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ไม่ได้มองด้วยเหตุผลอย่างอื่น ไม่ได้มองเพียงเพราะมะปรางเป็นหลานเมียแต่มองเพราะหล่อนเป็นเด็กสาวหน้าตาหมดจดและท่าทางน่ารักสดใสไร้เดียงสา ไม่รู้ว่าหล่อนมีแฟนหรือยัง
“ขอบคุณมากนะคะคุณลุง มะปรางมาอยู่ที่นี่ถ้ามีอะไรจะเรียกใช้หรือให้ช่วยก็บอกได้เลยค่ะ มะปรางเต็มใจเพราะพ่อบอกว่าอย่าให้มะปรางอยู่เฉย ๆ แต่ต้องช่วยงานบ้านป้ามะลิด้วย”
“โอ๊ย...เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลหรอกหนูมะปราง เราเป็นญาติสนิทก็ตองช่วยเหลือกัน จะมาค
