“อดอยากปากแห้งเหลือเกิน”
“อดอยากอะไรกันจ๊ะ อะ...เมี่ยงป้อน” เมี่ยงคำหยิบสาลี่ชิ้นเล็กมายื่นใกล้ปากผัวคืนเดียว เพราะเพิ่งได้กันแค่คืนเดียว ยังไม่มีคืนที่สอง
“ไม่เอา มันไม่อร่อย” กำนันไกรทำปากยื่น ทำตัวงอแง ไม่เกรงใจหนวดเคราบนหน้า และกล้ามกำยำของตัวเอง
“ไม่อร่อยที่ไหนกัน ไหนเมี่ยงชิมดูซิ” เมี่ยงคำกัดสาลี่เข้าปากหนึ่งคำ เด็กสาวเคี้ยวตุ้ย ๆ ปากจิ้มลิ้มสีชมพูระเรื่อขยับอย่างน่ามอง และคนมองก็อดใจไม่ไหว กำนันไกรยื่นมือไปตรึงท้ายทอยสาวแล้วแนบปากประกบ เขาสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม แย่งสาลี่ในปากที่เธอเคี้ยวแล้วมากลืนกินเสียเอง กินเสร็จแล้วก็ไม่ยอมถอยออกมา เขาบดปากจูบแนบสนิท ดูดรัดลิ้นเล็ก ทั้งกวาดลิ้นลิ้มรสชาติความหวานล้ำในปากนุ่มอุ่นของเมียเด็กอย่างเอาแต่ใจ
“อร่อยจริง ๆ ด้วย” พอถอนจูบออกมา กำนันก็ไกรว่ายิ้ม ๆ เขากวาดสายตามองใบหน้านวลแดงก่ำ ตาคมเป็นประกาย
“ป้อนดี ๆ ก็ไม่กิน” เมี่ยงคำอุบอิบว่า
