“อื๊อ ! พี่ปลัด…” ธิดาเหลียวหลังกลับไป เธอเห็นเขากัดฟันแน่น ใบหน้าหล่อเข้มบิดเบ้คล้ายดั่งว่ากำลังทรมานและอดทนอย่างที่สุด ทั้งสองมือที่จับล็อกเอวเธอไว้ก็จับแน่นจนเธอรับรู้ได้ถึงอาการเกร็ง
“พี่ปลัดขา หนูอยากโดนเอาแรง ๆ” ธิดาบอกเสียงกระเส่า เธอจะขาดใจตายอยู่แล้ว ขืนเขายังมัวแต่โยกจังหวะช้า ๆ ทำเบา ๆ อยู่แบบนี้ เธอต้องตายแน่
“พี่กลัวหนูเจ็บ” ปลัดรวินบอกแล้วโน้มใบหน้าลงไปดูดปากอิ่มเบา ๆ เขาซุกหน้ากับซอกคอหอมแล้วสูดกลิ่นสาวอย่างหลงใหล
“ไม่เจ็บแล้ว หนูยากโดนพี่กระแทกแรง ๆ เอาหนูแรง ๆ นะคะ” ธิดาออดอ้อน เธอส่งสายตาวอนขอ ทั้งยังขยับบั้นท้ายบดยั่ว
“หนูดาจ๋า...อย่ายั่วแบบนี้ พี่จะลืมตัว”
“ลืมตัวแล้วทำไมคะ ลืมตัวแล้วจะขย่มหนูแรง ๆ ใช่ไหม จะกระแทกให้หนูแตกคาเอ็นเลยใช่ไหม ถ้าอย่างนั้น…” ธิดาโยกตัวมาข้างหน้าเล็กน้อยก่อนจะแอ่นกระแทกบั้นท้ายกลับไปข้างหลัง แล้วบดบั้นท้ายกับโหนกเนื้อขนหยาบ เด็กสาวครางหว
