พ่อผู้ใหญ่ 1
1021 Words
“ก็ลุงบอกว่าจะให้สามหมื่น ปอถึงเก็บไว้ให้ ถ้าจะให้กันแค่หมื่นห้า ปอไม่ขายให้หรอก”
“ตลาดใกล้จะวายแล้ว หมื่นห้าก็เอาไปเถอะ ถ้าไม่ขายราคานี้ก็ไม่มีใครมาซื้อวัวของเอ็งหรอก”
“ปอจะขายสามหมื่น”
“ก็แล้วแต่เอ็ง ข้าจะรออยู่แถวนี้แหละ ถ้าขายให้ใครไม่ได้ ก็จูงกลับมาขายให้ข้าแล้วกัน ข้าให้หมื่นห้า ฮ่า ๆ”
แมงปอกำหมัดแน่นด้วยความโมโห ไอ้บ้านั่นเดินเข้ามาหาเธอตั้งแต่เธอจูงวัวเข้ามาในตลาดค้าโคกระบือแห่งนี้เมื่อตอนเช้าตรู่แล้ว มันบอกว่าสนใจจะซื้อวัวของเธอในราคาสามหมื่น แต่มันขอไปคุยธุระกับเจ้าของตลาดก่อน แล้วจะกลับมาเอา เธอดีใจมากที่มันจะซื้อวัวของเธอในราคาสามหมื่น เพราะเป็นราคาที่สูงกว่าที่เธอคาดไว้ เธอจึงจูงวัวมาผูกไว้ใต้ร่มไม้รอมันเอาเงินมาจ่าย แม้จะมีคนอื่นมาขอซื้อเธอก็ไม่ขาย เพราะคนอื่นให้ราคาสองหมื่นกว่าบาทเท่านั้น ไม่มีใครให้ราคาสูงเท่ามันสักคน แต่พอตลาดเริ่มวาย คนซื้อคนขายเริ่มบางตา แมงปอก็เริ่มกระวนกระวายใจ เพราะเธอต้องการเงินสามหมื่นติดมือกลับบ้านไปด้วย พ่อของเธอกำลังป่วย เธอต้องได้เงินวันนี้ เพื่อจะพาพ่อไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลในตัวจังหวัด
“ไอ้เลว !” เด็กสาววัยสิบเจ็ดสบถด้วยความคับแค้นใจ เธอเดินจูงวัวไปเสนอขายให้คนอื่น แต่ก็ไม่มีใครสนใจ จนในที่สุดทั้งตลาดก็เหลือวัวของเธอเพียงตัวเดียว ผู้คนที่มาซื้อมาขายทยอยขนวัวควายขึ้นรถกลับ ตลาดวายแล้ว เธอขายวัวไม่ได้ เธอไม่มีเงินพาพ่อไปหาหมอ
“ว่าไง จะขายไหม...หมื่นห้าน่ะ”
แมงปอหันขวับไปมองไอ้คนเลวที่หลอกให้เธอเก็บวัวไว้ให้มันกดราคา
“สองหมื่นห้า !” แม้จะเกลียดมัน ไม่อยากขายให้มัน แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกแล้ว เธอไม่อยากรอจนถึงพรุ่งนี้ เธออยากได้เงินวันนี้ เธออยากพาพ่อไปหาหมอเร็วที่สุด
“หมื่นห้า” ไอ้คนเลวยังยืนยันคำเดิม
“มีอะไรกันวะ ไอ้กึ่ม” ชายวัยกลางคนตะโกนถาม แล้วเดินเข้ามายืนข้างไอ้คนเลว
“กำลังตกลงราคาวัวอยู่ กูให้หมื่นห้าแต่หนูคนนี้เขาขอสองหมื่นห้า”
“มึงก็ไปกดราคาเด็กมัน อยากขายวัวเหรอจ๊ะ” ไอ้คนที่เดินมาใหม่ถามแล้วมองลวนลามเด็กสาว
“ใช่ ! จะขายสองหมื่นห้า” แมงปอบอกเสียงห้วน ที่จริงเธอไม่อยากเสวนากับไอ้คนพวกนี้ด้วยซ้ำ แต่เธอไม่มีทางเลือก
“สองหมื่นได้ไหม ลุงให้มากกว่าไอ้กึ่ม…” มันบอกแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“สองหมื่นสอง” แมงปอต่อรอง
“แม่เจ้าโว้ย ไม่ยอมง่าย ๆ เลยว่ะ” ไอ้คนที่ชื่อกึ่มว่าแล้วหัวเราะเสียงดัง
“สองหมื่นสองก็ได้”
“บ๊ะ ! ไอ้แช่ม มึงเอาจริง ๆ เหรอวะ” ไอ้กึ่มถามเพื่อนแล้วหัวเราะ มันมองแมงปอตาเป็นประกาย
“เอาจริงสิวะ ว่าไงหนูขายไหม” ไอ้แช่มถามแล้วขยับเข้าไปใกล้เด็กสาว
แมงปอถอยหลังหนีมัน เด็กสาวมองมันอย่างไม่ไว้ใจ
“ขาย...เอามาสิ สองหมื่นสอง” แมงปออยากกลับบ้านแล้ว เด็กสาวมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าเหลือผู้คนเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้น ตลาดนัดโคกระบือแห่งนี้ตั้งอยู่นอกตัวอำเภอ ด้านหน้าอยู่ห่างถนนเกือบห้าร้อยเมตร ด้านข้างเป็นป่า ด้านหลังเป็นภูเขา มันเปลี่ยวและอันตรายเกินไป และสองคนนี้ก็ไม่น่าไว้ใจด้วย
“ได้สิ...ตามไปเอาที่รถสิ รถลุงจอดอยู่ตรงนั้น”
แมงปอมองไปทางที่มันชี้ ตรงนั้นมีรถกระบะจอดอยู่ เด็กสาวมองมันอย่างไม่ไว้ใจ
“ถ้าอยากได้เงินสองหมื่นสองก็ตามมา”
ไอ้แช่มว่าแล้วกอดบ่าไอ้กึ่มหันหลังเดินหนี
“เดี๋ยวสิ ! แล้ววัวล่ะ”
“ผูกไว้กับต้นไม้นั่นแหละ เดี๋ยวลุงให้คนมาเอาเอง”
แมงปอรีบจูงวัวไปผูกไว้ใต้ต้นไม้ แล้วรีบวิ่งตามพวกมันสองคนไปยังรถกระบะที่จอดอยู่ใกล้ป่าละเมาะ แต่พอเด็กสาวเดินไปใกล้รถ ไอ้แช่มก็กวักมือเรียกเธอเดินอ้อมไปข้างกระบะที่อยู่ชิดกับป่า แมงปอลังเล แต่เพราะอยากได้เงินและอยากกลับบ้านสักที เด็กสาวจึงเดินอ้อมไปหามัน
ขณะที่แมงปอกำลังยืนรอไอ้แช่มเปิดประตูรถหยิบเงินมาให้เธอ ไอ้กึ่มก็ย่องมาข้างหลังเธอ แล้วรวบตัวเธอไว้ มันเอามือปิดปากเธอไว้แน่น แล้วลากเธอเข้าไปในป่าละเมาะ ไอ้แช่มรีบปิดประตูรถ มองซ้ายขวาดูทางหนีทีไล่ เมื่อมั่นใจว่าไม่มีใครเห็น มันก็รีบวิ่งอย่างไวตามไอ้กึ่มที่ลากแมงปอเข้าไปในป่าก่อนแล้ว
“อื้อ ๆ” แมงปอส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ เด็กสาวตระหนกสุดขีด ยิ่งพอไอ้แช่มตามมาใช้ผ้ามัดปิดปากเธอไว้ แล้วจับขาเธอสองข้างขึ้นช่วยไอ้กึ่มหามเธอเดินลึกเข้าไปในป่า แมงปอก็หวาดผวาตื่นกลัวสุดหัวใจ
“วางลงตรงนั้น” หลังจากที่พวกมันหามเธอเข้ามาในป่าลึกพอสมควร ไอ้แช่มพยักพเยิดบอกเพื่อนให้วางเด็กสาวลงบนพื้นหญ้าใต้ต้นไม้ใหญ่
พอพวกมันวางแมงปอลงบนพื้นแล้ว ไอ้พวกคนเลวก็พากันรุมถอดเสื้อผ้าออกจากร่างเด็กสาว แมงปอดิ้นสุดฤทธิ์ เด็กสาวทั้งเตะทั้งถีบ สองมือก็ปัดป้องร่างกายตัวเอง แต่แรงเด็กสาวตัวเล็ก หรือจะไปสู้ไอ้พวกคนชั่วสองคนได้ ในที่สุดกางเกงวอร์มสีดำของเธอถูกรูดออกจนพ้นปลายขา
- Writer
