พีรดาถอดรองเท้าผ้าใบตรงหน้าบ้าน ก่อนจะถอดมือออกจากมือเขาแล้วขอเอาไปวางด้านข้างประตูจะได้ไม่เกะกะ
กฤษณะมองตามที่เธอทำ ก่อนเขาจะยื่นมือออกไปคว้ามือเรียวมากุมอีกครั้ง แล้วเปลี่ยนเป็นประสานกันในเวลาต่อมา
เดินเข้ามาในบ้านได้เพียงห้าก้าวเท่านั้นล่ะ รับรู้ได้ถึงความสั่นไหวของใครบางคน หันไปมองคนด้านข้างที่เดินฉีกยิ้มมาตลอดทาง แต่ตอนนี้ใบหน้าหวานกลับซีดเผือดเป็นไก่ต้ม
"ดาครับ" กฤษณะหัวเราะร่วนเมื่อเจอคล้ายคนจะเป็นลม "แม่ผมไม่ดุหรอก"
พีรดาหน้ามุ่ย ไม่รู้จะเชื่ออะไรแล้ว
"ผมล้อคุณเล่นน่าเด็กน้อย" ก่อนที่เขาจะวางมือลงบนหัวทุยแล้วยีเบาๆ ด้วยความเอ็นดู แต่พอเห็นเธอยังไม่คลายความกังวลใจลงไป เขาจึงเปลี่ยนเป็นรั้งเธอเข้ามาโอบกอดเอาไว้ลูบแผ่นหลังปลอบ
พีรดาตัวแข็งทื่อเมื่อไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้กับเธอ กระทั่งความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านจากศีรษะเมื่อเขาประทับจูบลงมาแทนทำให้พีรดาหลับตาพริ้มลง
หญิงสาวที่ปราศจาก
