บทที่ 3 ว่างทั้งวัน
2021 Words
บทที่ 3
ว่างทั้งวัน
“อีเจ๊ไหนเด็กหนู สองอาทิตย์แล้วนะเมื่อไหร่จะได้คิว”
ยิปโซต่อสายหาออสก้าในวันหยุดที่ไม่มีเรียนและก็ไม่มีแฟนพาไปเที่ยว จึงนั่งไถหน้าจอสมาร์ตโฟนเล่นอยู่บนเตียงเรื่อยเปื่อย เพื่อนตัวดีก็ติดแฟนจนไม่มีเวลาให้ คิดแล้วก็เบื่อ เมื่อไหร่จะมีแบบคนอื่นเสียที พ่อแม่ก็เอาแต่ทำงาน เดินทางไปต่างประเทศทุกเดือน กลายเป็นว่าบ้านหลังใหญ่มีแค่เธอกับบรรดาคนรับใช้อาศัยอยู่เท่านั้น เงินทองล้นฟ้าแต่หาความสุขไม่ได้
ยิปโซเซ็ง
[ก็ลูกยิปดันเลือกตัวท็อปก็ต้องรอคิวนานเป็นธรรมดาเปลี่ยนคนใหม่ไหมล่ะ วันนี้มีว่างอยู่หลายคน]
“ไม่อ่ะ..หนูชอบคนนี้ จะเอาคนนี้ หนูเหงาอยากมีเพื่อนคุย อยากมีเพื่อนกินข้าว เจ๊ต้องจัดการให้หนู จ่ายเท่าไรไม่อั้น”
[เงินถึงก็ใช่ว่าน้องลีอองจะว่างนะลูกยิป งานนี้เจ๊หมดปัญญาจะช่วย]
“สิ้นหวังชะมัด ไม่ได้ก็ไม่ได้ แค่นี้นะเจ๊ หนูไม่อยากคุยแล้ว”
[อ้าว เดี๋ยว..]
ออสก้ายังพูดไม่จบยิปโซก็ตัดสาย ถอนหายใจเฮือกแล้วเผือกเล่า มองสมาร์ตโฟนในมือก่อนโยนลงบนเตียง ทิ้งตัวนอนด้วยความเบื่อหน่าย พลิกไปพลิกมา ใบหน้าของเด็กเอนเตอร์เทนคนนั้นยังติดตา ไม่บ่อยนักที่ถูกใจผู้ชายจนเก็บมานึกถึงทุกวัน
หรือเป็นพรหมลิขิต?
ไม่หรอก..อะไรบ้าบอแบบนั้นคงไม่มี ไม่เชื่อและไม่เคยศรัทธาว่าเรื่องโรแมนติกจะเกิดขึ้นกับตัวเอง ความรักก็เหมือนความรู้ หากไม่ขวนขวายให้ได้มา อยู่เฉยๆ มันคงไม่เกิดขึ้น ไม่ใช่คนโลกสวยและไม่เคยคิดจะเป็น อุตส่าห์ลงทุนเปลี่ยนความคิด หวังพึ่งไสยศาสตร์ก็พังไม่เป็นท่า คงต้องกลับมาโนว์สนโนว์แคร์เหมือนเดิม เป็นยิปโซผู้มั่นหน้ามั่นโหนกที่สุดในจักรวาลน่าจะดีกว่า
แต่ความคิดกับมือก็สวนทาง ยิปโซลุกนั่งคว้าตะกรุดบนหัวเตียงมาร่ายคาถาเรียกผัว หวังให้ชายหนุ่มที่หมายตามีคิวให้ในเร็ววัน คนมันอยากได้อยากเจอก็ต้องทำทุกทาง
ร่ายจนจบครบทุกคำก็พรมมือบนหัวปรกๆ ทิ้งตัวนอนทำหน้ายุ่งต่ออยู่ยี่สิบนาที แจ้งเตือนข้อความก็ดังขึ้น จึงคว้าต้นเสียงมาเปิดอ่าน ยกยิ้มพอใจ เมื่อเห็นข้อความจากออสก้า เจ๊ผู้ไม่เคยทำให้ผิดหวังหรือเป็นเพราะความขลังของตะกรุดก็ไม่อาจรู้ได้
แต่ที่แน่ๆ เธอได้เจอผู้ชายแล้ว yes!
[อยู่ๆ น้องลีอองก็ว่าง เจ๊จัดให้แล้วนะ ลูกยิปโอนเงินค่าจ้างครึ่งหนึ่งเข้าบัญชีพร้อมเพย์ 087xxxxx แล้วแอดไลน์เบอร์เดียวกันได้เลย]
[เงินส่วนที่เหลือไว้จ่ายกับเจ้าตัว จะนัดเจอที่ไหนยังไงตกลงกันเอาเอง จะต่อเวลาหรือแค่สามชั่วโมงก็เอาที่พอใจ น้องลีอองว่างทั้งวัน]
[ใช้สิทธิ์VVIPของเจ๊ให้เต็มที่นะลูกสาว อย่าลืมกลับมารีวิวด้วยล่ะ เจ๊อยากรู้ว่าน้องบริการดีสมคำร่ำลือหรือเปล่า]
สองชั่วโมงต่อมารถสปอร์ตคันหรูสีแดงก็แล่นมาจอดเทียบฟุตบาท ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีเทากับกางเกงสเลกสีดำก้มมอง ก่อนโบกมือทำท่าบอกรักอย่างที่ได้ตกลงกับลูกค้าในแชตเพื่อเป็นโค้ดลับว่าถูกตัว และเมื่ออีกฝ่ายลดกระจกลงและทำเหมือนกัน ชายหนุ่มก็ยิ้มกว้างโชว์ฟันขาวเรียงสวย รอยบุ๋มข้างแก้มส่งให้ใบหน้าเกลี้ยงเกลามีเสน่ห์มากขึ้น
ตายเถอะพ่อ! หล่อบาดจิตบาดใจ เขาไปอยู่ซอกหลืบไหนเธอถึงไม่เคยเจอ ไม่เคยเดินผ่านในมหาวิทยาลัยสักครั้ง นี่มันของดี ของเด่น ของเกรดพรีเมี่ยม อีเจ๊ออสก้าหมกเม็ดไว้กินเองหรือเปล่า
ยิปโซปลดล็อกประตูและอีกฝ่ายก็เข้ามานั่ง รอยยิ้มยังไม่จางหายซ้ำยังมีมากกว่าเดิมเสียอีก กลิ่นน้ำหอมโชยเข้าจมูก คนตกตะลึงก็ถึงกลับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ อย่าว่างั้นว่างี้เลยนะ ถ้าให้ไปเยเย่อียิปก็พร้อมพลีกาย
พรหมลิขิตชัดๆ จังหวะตกหลุมรักในนิยายไม่มีผิด จากไม่เชื่อก็เริ่มเชื่อ เพราะตอนนี้เธอกำลังวิ่งเล่นอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์
ชายหนุ่มยืนดอกกุหลาบสีแดงให้ แต่ในจังหวะที่เธอจะคว้า เขาก็ก้มลงจรดปลายจมูกบนกลีบดอกไม้ สายตาคมกริบมีแววลุ่มลึกช่างสวนทางกับใบหน้ายิ้มแย้ม
“เอ่อ..” ยิปโซชะงักมือค้าง เดาไม่ออกว่าเขาคิดเช่นไร จู่ๆ ก็แก้มเห่อร้อน ริมฝีปากแห้งผาก
“อ่ะแฮ่ม..ดอกไม้สำหรับคนสวยครับ”
แม้แต่เสียงก็น่าฟัง แต่งค่ะ! ค่าตัวเท่าไรพร้อมสู้ ภาพพ่อของลูกในอนาคตเริ่มมีเค้าลาง
“..........” ยิปโซรับมาก่อนวางบนคอนโซลหน้ารถ หันกลับมาสบตากับคนที่ยังยิ้มไม่หุบ
“จะไม่พูดหน่อยหรือครับ”
“พะ..พี่ชื่อยิปโซ เรียกพี่ยิปเฉยๆ ก็ได้” ตอบเสียงละเมอ ปากยังอ้าค้าง มองคนข้างกายไม่กะพริบตา
คนหรือรูปปั้น นี่มันเด็กอายุยี่สิบจริงหรือ ทำไมถึงหล่อหมดจด หล่อไม่ปรึกษาเทวดา เห็นภาพถ่ายคิดว่าหล่อไม่มาก แต่พอเจอตัวจริง เออ..เขาแค่ถ่ายรูปไม่ขึ้น มิน่าถึงเป็นตัวท็อป อียิปจองคิวถึงสิ้นปีเลยได้ไหม เงินในบัญชีตีปีกผับๆ อยากโบยบินเข้าบัญชีน้องจะแย่
“พี่ยิปเฉยๆ หรือถี่ยิบ ถี่ยิบครับ”
นั่นปะไร..แพรวพราวจริงพ่อคุณ แบบนี้ชอบ! จัดให้จ้า
“เวลาปกติก็พี่ยิป แต่เวลาอื่นก็อยากให้ถี่ยิบ ถี่ยิบ แหละ” พูดจบก็ยิ้มน้อยๆ อย่างมีชั้นเชิง แค่นี้ไม่เหนียมอายหรอกนะ แฟนไม่มีก็ใช่ว่าจะเตาะผู้ชายไม่เป็น
“จริงหรือครับ ถี่ยิบแค่ไหน แบบครางเสียงหลงเลยม่ะ”
พูดเฉยๆ ไม่ว่า แต่กัดมุมปากทำไมเด็กบ้า!
“จ้างมาฟีลแฟน ไม่ใช่จ้างมาคุยเรื่อง18+ นายอย่าหลงประเด็น”
เตือนเขาและก็เตือนตัวเองไปด้วย
“โอเคครับ..ผมแค่ทดสอบ แสดงว่าพี่ยิปไม่ชอบแนวนี้ อยากได้แนวไหนบอกมาเลย ผมพร้อมบริการเต็มที่”
“ปกตินายบริการแนวไหนล่ะ พี่ได้หมด”
“ก็ได้ทุกแนวครับ แต่สำหรับพี่ยิปคนสวย ผมอยากบริการติดเรตมากกว่า”
ปากว่ามือถึงเชียวนะ ยิปโซมองนิ้วเรียวยาวที่ไล้ไปตามต้นแขนของเธอเบาๆ คิดผิดหรือคิดถูกที่เลือกใส่เดรสสั้นแขนกุดสีส้มอิฐมาเจอเด็กเอนเตอร์เทนมือไวคนนี้
“ดูเป็นงานนะเรา ทำมานานยัง”
ยิปโซถามพร้อมเคลื่อนรถออก ขับตรงไปยังเส้นทางร้านอาหารนอกเมืองตามที่คุยในแชตก่อนออกมาเจอ เงินส่วนที่เหลือจะจ่ายให้ตอนจบงาน ซึ่งมีแววจะซื้อเวลาทั้งวัน แต่ยังไม่ยืนยันขอดูพฤติกรรมก่อน เท่าที่ดูน่าจะอยู่ด้วยแล้วสนุก เล่นหูเล่นตาเก่งทีเดียว ท่าจะเอา! ใจเก่งเสียด้วย
“เพิ่งทำได้หกเดือนครับ” ตอบพร้อมผละมือออก สายตามองถนน สลับหันมองเสี้ยวหน้าของคนขับแสนสวย
“โกหกป่ะ นายน่าจะทำตั้งแต่อายุสิบห้าแล้วมั้ง ท่าทางเจนจัดเกิ๊น”
“แล้วพี่ชอบไหมครับ ชอบหนุ่มน้อยใสซื่อ หรือคนซึน ไม่ก็ฟีลแฟนแสนดี ผมเป็นให้ได้ทั้งนั้น”
อ่า..ชัดเจนว่าเขามือโปร ทั้งหมดคืองาน อย่าหลงเคลิ้มเชียวนะยิปโซ
“อยากทำแบบไหนก็ทำเถอะ วันนี้พี่แค่อยากมีเพื่อนคุย เพื่อนกินข้าว”
“ตกลงจ้างผมมาเป็นเพื่อนหรือเป็นแฟน”
“จะเป็นอะไรก็เป็นเถอะ พี่ได้หมด”
“พี่พูดเองนะ งั้นก็เตรียมตัวเตรียมใจเป็นแฟนของผมได้เลย”
“เตรียมตัวมาจากบ้านแล้วเถอะ” ยิปโซหัวเราะรู้สึกเพลิดเพลินที่ได้ต่อปากต่อคำกับเขา
“ขออย่างเดียวว่าห้ามอิน หมดเวลาคือแยกย้ายต่างคนต่างไป โอเคไหมครับ” ลีอองย้ำข้อตกลง
“ตามนั้นจ้า”
“ผมขอเริ่มงานนะ”
เด็กเอนเตอร์เทนหัวเราะในลำคอเบาๆ เอื้อมมือข้ามคอนโซลกลางรถไปวางแหมะบนหน้าขาเรียวสวย ยิปโซสะดุ้งเล็กน้อย ไม่ปัดออกหรือว่ากล่าว เพราะเขาไม่ได้รุกล้ำล่วงเกินไปมากกว่านั้น
คงเป็นการเริ่มงานอย่างที่เขาบอก
ใช้เวลาเดินทางไม่นานก็มาถึงจุดหมาย คนค่อนข้างเยอะเพราะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ทั้งคู่ถูกนำไปยังโต๊ะมุมสุดติดริมน้ำ บรรยากาศค่อนข้างดีเหมาะมากที่จะเป็นสถานที่เดต (ปลอมๆ)
“สั่งเลย..วันนี้พี่เลี้ยงเอง”
“ผมเป็นแฟนก็ต้องเลี้ยงสิครับ”
“ตามใจ..พี่ยังไงก็ได้ ง่ายๆ สบายๆ” ไม่อยากเรื่องมากเพราะคิดว่าทั้งหมดเป็นการทำงานของเขา
“พี่น่ารักจัง ผมชอบ”
เพียงเท่านี้หัวใจของยิปโซก็ล่องลอย คำว่า ‘ผมชอบ’ เคยได้ยินจนชินหู แต่พอเขาพูดทำไมฟังรื่นหูกว่าคนอื่น
“พี่ยิปสั่งอาหารได้เลยครับ ผมเลี้ยงเต็มที่”
“นายสั่งเลย พี่กินอะไรก็ได้”
“พี่โคตรน่ารัก เป็นผู้หญิงกินง่ายสินะ”
“น่าจะแบบนั้น” ยิปโซพยักหน้ายอมรับ ใจเต้นรัวเมื่อเขาขยิบตาให้ เออ..มันต้องงี้ดิ ฟีลแฟน ฟีลเดต
มัวแต่เคลิ้มจึงไม่ทันฟังว่าเขาสั่งอะไรบ้าง แต่ช่างเถอะ..เธอไม่ได้เรื่องมาก เป็นคนง่ายๆ กินง่ายๆ อะไรก็ได้
และแล้วเมนูแรกก็มาเสิร์ฟ
“ทำไมทอดปลาสีเข้มจังคะ! กินแล้วจะเป็นมะเร็งตายหรือเปล่า ขอเปลี่ยน..เอาแบบเนื้อเหลืองๆ ไม่ทอดจนสีเข้ม คิดเงินเพิ่มได้เลย จานนี้ก็ยกออกไปค่ะฉันไม่กิน”
กินง่าย!!??
“เอ่อ..พี่ยิปครับ มันก็ไม่ได้เข้มจนไหม้ น่าจะกรอบพอดี พี่ลองชิมดูก่อนดีกว่า”
ลีอองรีบคลี่คลายสถานการณ์ เห็นบริกรหนุ่มหน้าเจื่อนก็เกรงใจ เขารีบย้ายฝั่งไปนั่งตรงข้างกายหญิงสาว ถือวิสาสะลูบหลังบอบบางเพื่อให้เธอคลายอารมณ์ลง
“แต่..”
“อย่าเหวี่ยงสิครับที่รัก ผมว่าน่ากินมากเลย มาๆ เดี๋ยวป้อนนะครับ”
ลีอองใช้กลางตักเนื้อปลามาวางบนช้อนแล้วจ่อมาที่ริมฝีปากอวบอิ่ม ยิปโซหน้าเลิ่กลั่กแต่ก็ยอมรับอาหารเข้าปาก ลีอองโบกมือส่งสัญญาณให้บริกรออกไป ที่โต๊ะจึงเหลือพวกเขาสองคน ขณะที่หญิงสาวกลืนอาหาร ลีอองก็ใช้นิ้วเกลี่ยผมทัดหูให้ ยิปโซจึงเอี้ยวหน้าหันมา ในจังหวะที่เขาก็โน้มตัวเข้าหา จึงทำให้ทั้งคู่ประสานสายตาในระยะใกล้
เสียงหัวใจกระหน่ำเต้น ไม่รู้ของใครเป็นของใคร ที่แน่ๆ คือคนพี่แก้มแดงปลั่ง ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอค้าง ตกตะลึงกับความใกล้ชิดกะทันหัน รสชาติอาหารเป็นไงไม่รู้ รู้แค่ว่าตอนนี้หล่อมาก..
“ปากพี่ยิป โคตรน่าจูบ”
“ห๊า!”
ไอ้เด็กนี่! จะพูดทำไมให้เสียเวลา ทำๆ ไปก็สิ้นเรื่อง
“แหะๆ ผมล้อเล่นครับ พี่ยิปอย่าโกรธน๊า” ลีอองใช้นิ้วจิ้มแก้มของเธอ กะพริบตาออดอ้อน ถ้าเป็นคนอื่นทำคงตลก แต่เพราะเป็นเขามันจึงดูน่ารักน่าหยิก
ลีอองของพี่ยิป ถี่ยิบ ถี่ยิบ อ๊ายยย..
“อย่าเพิ่งรุกแรง พี่มึนแล้วเนี่ย” คนเสียอาการแสร้งยกน้ำดื่ม ใช้มือตบอกข้างซ้ายเบาๆ ลอบพ่นลมหายใจเพื่อระบายความขวยเขิน
“เป็นแฟนกันเรื่องแค่นี้ธรรมดามาก พี่ยิปต้องไหวนะเพราะผมจะทำงานเต็มที่”
“อ่อ..คืองาน”
ห้ามอินเด็ดขาดยิปโซ!
- Writer
