แปดคนงาน

คุณหนูมีอะไรให้รับใช้ครับ

นนลนีย์แอบยิ้มเยาะ เธอพอจะรู้ว่าน้องสาวกำลังพูดถึงใคร แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้

“คุยกับแฟนเหรอ”

“ยุ่งไรด้วย”

เธอไม่ถือสาน้องสาวต่างแม่หรอกนะ เจ้าหล่อนไม่ได้นับเธอเป็นพี่สาวมาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว

เมื่อเธอกลับมาอยู่ในโลกของตัวเอง เธอใช้เวลาคิดอยู่เกือบสองชั่วโมงว่าจะทำยังไงดี เพื่อตอบโต้พ่อใจร้ายของเธอให้รู้จักความเจ็บปวดเสียบ้าง

หน้าต่างห้องนอนนั่นเองที่ให้คำตอบกับเธอ แสงโพล้เพล้ช่วงสุดท้ายของวัน สาดแสงสีทองอาบไล้เรือนกายล่ำสันของเหล่าคนงานนับสิบที่กำลังแบกกระสอบข้าวกันอย่างขมักเขม้นเข้มแข็ง

“เอ๊ะนั่น...พี่ขุนนี่นา!” นายขุนทดเป็นหัวหน้าคนงานที่ทำงานในช่วงกะกลางคืน ชายหนุ่มวัยสามสิบห้าที่ยังไม่มีลูกมีเมียเป็นตัวเป็นตน ใช้ชีวิตสุขสำราญสำมะเลเทเมาในร้านคาราโอเกะเสียเป็นส่วนใหญ่ แต่ เพราะความขยันขันแข็งและซื่อสัตย์เสมอต้นเสมอปลาย เขาจึงเป็นหนึ่งในคนงานที่พ่อของเธอไว้ใจ

เธอรู้จักเขาเพราะช่วงเรียนม.ปลาย เขาเคยมาขับรถรับส่งเธอและน้องๆไปโรงเรียนอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่พ่อของเธอจะได้คนขับรถประจำมาแทน

“พี่ขุน!!!” ดวงตาสวยวาดความเย้ยหยันสะใจเมื่อคิดขึ้นได้ว่าจะตอบโต้บิดาอย่างไรดีให้สาสม

นับเป็นโอกาสดีที่วันนี้พ่อกับแม่เลี้ยงไม่อยู่บ้าน เพราะต้องไปร่วมงานปาร์ตี้ที่บ้านบังเลาะ ส่วนลูกสาวคนรองเลือกไปฉลองปีใหม่ที่บ้านเพื่อน ขณะน้องชายคนเล็กนอนเล่นเกมในห้องเหมือนทุกคืน

เวลาเกือบสามทุ่มเห็นจะได้...ตอนที่เธอเดินเข้าไปในโรงสี ด้วยชุดนักศึกษาสวยงาม เสื้อเชิ้ตสีขาวพอดีตัวและกระโปรงทรงเอสีดำสั้นระดับเข่า

“พี่ขุน!” เธอเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงห้วนสั้นให้อารมณ์หยิ่งยโสนิดหน่อย ขณะที่นายขุนทดกับลูกน้องสองสามคนกำลังตรวจเช็คความเรียบร้อยของงานตรงหน้า ข้าวเปลือกกองโตเป็นภูเขาหลายลูกตั้งอยู่ภายใต้แสงไฟสีส้มสลัวของโกดังขนาดใหญ่

“อ้าวคุณหนู” นายขุนทดหันมองเธอ ด้วยสายตาเป็นประกาย ความสวยและน่ารักของเธอเป็นเหมือนของขวัญของพวกคนงาน เธอรู้ดีว่าคนงานพวกนี้เอาเธอไปย่ำยีในความฝันและจินตนาการเสมอ

“จะปีใหม่แล้ว ทำไมยังทำงานกันอยู่คะ ไม่หยุดงานไปเที่ยวกันเหรอ”

“อ๋อ เป็นความสมัครใจน่ะครับ ใครทำงานช่วงสองสามวันนี้จะได้โบนัสพิเศษ ผมกับคนงานพวกนี้ไม่มีลูกเมียให้กลับไปหา เลยอยู่ช่วยงานเถ้าแก่ดีกว่า”

“งั้นเหรอ?” ดวงตาสวยกวาดมองไปทั่ว เห็นคนงานหลายคนยังคงทำงานไปเรื่อย “ขยันกันจริง ว่าแต่ คืนนี้ทำงานกะกลางคืนกันกี่คนล่ะ?”

“8คนครับ รวมทั้งผมด้วย คุณหนูมีอะไรจะใช้งานพวกผมรึเปล่าครับ” ถามพาซื่อ

มีสิ...เธอมีงานจะให้คนงานพวกนี้ทำแน่นอน ซึ่งเป็นงานที่พวกเขาถนัดกว่าการใช้แรงงานเสียอีก