“พูดแบบนี้หมายความว่าไงคะ!” เธอรู้สึกโกรธ เพราะมันเหมือนเขากำลังดูถูกเธออยู่ จะหาว่าเธอยั่วนายเหมืองเพื่อของรางวัลงั้นสิ
“คิดเอาเองสิ ฮึ? พี่สาวกับน้องสาวก็คงไม่ต่างกันหรอก ใช้มารยาเก่ง ทำให้ผู้ชายหลงจนโงหัวไม่ขึ้น”
“แต่คุณก็ไม่ได้หลงนี่คะ ทั้งที่ฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้คุณหลง!” เธอส่งจดหมายไปหาเขานับหมื่นนับแสนฉบับ แต่เขาก็ไม่เคยตอบกลับมาเลย
ภูเมฆหน้างัน... “เพราะฉันไม่ได้โง่ไง เธอกับพี่สาวหลอกได้แต่คนโง่เท่านั้นแหละ”
ขวัญชีวาพยักหน้ายอมรับ ไม่ได้รู้สึกโกรธที่เขาต่อว่าเสียดสีเธอเลย เธอคิดว่าเธอควรได้รับการดูถูก
“ฉันจะให้คนงานมาทำความสะอาดบ้านพักบนเนินเขานะคะ คุณจะพักที่นั่นใช่มั้ย” บ้านพักหลังนั้นเป็นบ้านพักของแม่เขาเอง นายเหมืองปิดไว้ตั้งแต่แม่เขาเสียชีวิตไป เพราะไม่อยากให้ใครแตะต้อง ซึ่งเป็นบ้านพักที่พี่สาวของเธออยากได้มาก
“ไม่ต้อง” เขาทำหน้าเฉยเมย “ฉันไม่ชอบให้ใครเข้า
