ปวีนากดรหัสเข้าห้องแล้วพีร์ก็ดันบานประตูเปิดออก เธอทำท่าลังเลเล็กน้อย แต่พอหันมามองหน้าพีร์ หญิงสาวก็เดินเข้าไปในห้องทันที คนตัวโตเดินตามเข้าไปแล้วก็ปิดบานประตูก่อนจะดึงตัวเธอให้หันมาเผชิญหน้า มืออุ่น ๆ ของเขาคว้าไหล่เธอไว้สองข้างแล้วก้มหน้ามามองด้วยสายตาที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองหดเล็กลงเรื่อย ๆ
"คุณพีร์จะคุยอะไรกับปุ่น" ปวีนารู้สึกว่าคนตรงหน้าไม่พอใจเธอ แต่เขากำลังไม่พอใจเรื่องอะไรเธอไม่อาจจะตรัสรู้ได้...
"ข้อตกลงของเราสองคนมีว่ายังไง" คำถามแรกที่พีร์ถามตอนที่เข้าห้องมาทำให้ปวีนาเกร็งน้อยลง ถึงพีร์จะน่ากลัวแต่เขาก็ไม่เคยทำอะไรไม่ดีกับเธอ
"ปุ่นจะเป็นของคุณพีร์จนกว่าคุณพีร์จะเบื่อ"
"ก็ไม่ใช่ไม่รู้นี่" พีร์โน้มหน้ามาใกล้เธออีก "แต่ทำไมคุณถึงกล้าหนีมาอยู่นี่โดยที่ผมยังไม่ได้เบื่อ"
"หนี?" หญิงสาวทวนคำแล้วคนตัวโตยังทำหน้าเหมือนจะหักคอเธออยู่ นั่นแปลว่าเธอไม่ได้ฟังผิด... "ทำไมคุณพีร์ถึ
