“คุณเกื้อทำแรง” พอพายุสวาทพัดผ่านไป คนที่กำลังจะเป็นแม่ก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
“เทียนขอเอง ผมตามใจเทียน”
“คุณเกื้อล่อลวงเทียน” เทียนหอมว่าพร้อมกับพลิกตัวตะแคงหันหน้ามาประจันหน้ากับเขา เขาเป็นคนทำให้เธอต้องอ้อนวอน เขามันคนเจ้าเล่ห์ ร้ายกาจที่สุดเลย
“ล่อลวงตรงไหน ล่อลวงยังไง ไหนเล่ามาซิ” คุณเกื้อถามหน้าตาย เขาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง ฝ่ามือใหญ่เลื่อนไปตะปบลอนสะโพกสาวบีบเต็มมือ
“อื๊อ! คนเจ้าเล่ห์ เทียนไม่พูดกับคุณเกื้อแล้วค่ะ เทียนจะกลับห้อง” เทียนหอมขยับตัวทำท่าว่าจะลุกขึ้นนั่ง แต่ก็ถูกวงแขนแข็งแรงรวบตัวกอดเธอเอาไว้แนบอก
“นอนกับผม”
“แต่...คุณย่า...” เทียนหอมแย้งอยู่กับอกกว้าง
“ก็เรื่องของคุณย่า”
“คุณเกื้อ แต่เทียนกลัว”
“กลัวอะไร คุณย่าไม่ว่าอะไรหรอกน่า” คุณย่าไม่มีทางว่าอะไรอยู่แล้ว เพราะถ้าจะว่า ท่านคงว่าเขาที่ไม่ดูแลเทียนหอมให้ดี ปล่อยให้เธอไปหาหมอคนเดียว อีกอย่างท่านคงเอ็นด
