“เดชขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าก่อนเถอะ เดี๋ยวค่อยลงมากินข้าวเย็น ส่วนตาเกื้อจะรอดื่มน้ำก่อนหรือว่าจะขึ้นไปอาบน้ำก็ตามใจ ย่าจะไปเดินเล่นในสวนก่อนกินข้าวสักครู่”
พอคุณย่าเดินออกจากห้องไปแล้ว สองอาหลานก็สบตากันอีกครั้ง ต่างไม่มีใครยอมหลบสายตาใคร
“มาเหนื่อยๆ ขึ้นไปอาบน้ำก่อนดีไหม” วรเดชแนะนำอย่างหวังดี
“ผมจะรอดื่มน้ำจากเทียนก่อน แล้วก็จะให้เทียนอาบน้ำให้ด้วยครับ”
วรเดชยิ้มมุมปาก เขาเลิกคิ้วสูงสบตาคุณเกื้อ
“ไม่ยักรู้ว่าคุณเกื้อมีคนสำคัญแล้ว แถมยังพาเข้ามาอยู่ในบ้านด้วย เมื่อไรจะประกาศแต่งงานหรือ”
“เทียนหอมเป็นแม่อุ้มบุญให้ผม ไม่ได้มีสถานะสำคัญในบ้านหลังนี้”
“อ้อ...อย่างนั้นเองหรือ แสดงว่าหนูเทียนไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับคุณเกื้อสินะ งั้น...หากหนูเทียนคลอดลูกให้คุณเกื้อแล้ว อาขอหนูเทียนได้ไหม”
“อาอยากได้ของเหลือเดนจากผมหรือครับ”
“ก็ถ้าของเหลือเดินน่ารัก อาก็อยากจะรับอุปการะต่อ”
“แต่เทียนต้องอยู
