หลังจากภาคภูมิและพราวฟ้าไปทำความรู้จักครอบครัวกันและกันทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี ทั้งคู่ใช้ชีวิตในฐานะคนรักอย่างหวานชื่นโดยภาคภูมิมักขัดคำสั่งมารดาด้วยการแอบมาค้างกับพราวฟ้าอยู่บ่อยครั้งจนคุณหญิงเพียงขวัญคร้านที่จะห้ามปราม
“วันหยุดนี้เราไปเที่ยวทะเลกันไหม” ภาคภูมิเอ่ยชวนคนในอ้อมกอดขณะที่ฝ่ามือหนาลูบไล้อยู่ที่แผ่นหลังเปลือยเปล่า
“จริงเหรอคะ” พราวฟ้าพลิกกายขึ้นทาบทับและเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“จริงสิครับ พราวอยากไปที่ไหนบอกมาได้เลย”
“อืม... หยุดแค่เสาร์อาทิตย์ไปใกล้ๆ ดีกว่านะคะ”
“แล้วแต่พราวเลยครับ ผมไปกับพราวได้ทุกที่”
“งั้นไปหัวหินนะคะ ไม่ไกลมากทะเลสวยอาหารอร่อย”
“ได้เลยครับคุณผู้หญิง”
“ขอบคุณนะคะ คุณภาคน่ารักที่สุดเลย”
“น่ารักแล้วไม่มีรางวัลให้ผมเหรอ”
“รางวัลอะไรคะ”
“ก็รางวัลที่ทำให้ผมมีกำลังใจที่จะขับรถพาพราวไปเที่ยวหัวหินไง” พราวฟ้าตาโตเมื่อเห็นสายตาที่แฝงไปด้วยความปรารถน
