ด้วยความอยากรู้ สองขาเรียวจึงเดินตามไปดูให้หายสงสัย จาคอบคอยมองคนที่นอนอยู่บนเตียงไม่ห่างสายตาทำให้บัวบุษยายิ่งสงสัยว่าพวกเขาเป็นใคร และเกี่ยวพันกันอย่างไร
เหมือนเจ้าแสบจะสงสัยว่าทำไมแม่ของแกต้องนั่งรถเข็นแยกออกไป แล้วยังไม่อุ้มลูกชายที่ชูมือจะไปหาแม่จนจาคอบยิ้มตาม เมื่อมองอาการของหลานชายที่บิดาอุ้มอยู่ว่าอยากจะไปหาแม่
“ปลาวาฬจะหาแม่หรือครับ เดี๋ยวก่อนนะครับ แม่เราป่วยอยู่ ช่วงนี้ เราต้องมาอยู่กับแด๊ดก่อนนะครับ” เขาเองก็เรียกหลานเป็นลูก โดยไม่รู้ว่าถูกเดินตามมาติดๆ เพราะมัวแต่ห่วงหลานและแม่เลี้ยงของหลานจึงลดการระวังตัวลง รวมทั้งเขาไม่ได้ให้บอดีการ์ดเดินตามเป็นพรวนแบบเดิมมาอีกแล้ว เนื่องจากบัวบุษยาเคยบอกว่าการกระทำของเขาสร้างความตื่นตระหนกให้กับคนที่มาใช้บริการคนอื่นๆ
เพราะคำขอของบัวบุษยาเลยทำให้เขาลดการติดตามอารักขาและให้พวกลูกน้องคอยเฝ้าแต่ด้านนอกเท่านั้น ซึ่งเขาเองคิดว่าถ้ามีใครลอบทำ
