“ชื่อปลาวาฬครับ”
“ชื่อน่ารักจัง น้องปลาวาฬ พี่ชื่อพี่หมอบัวนะคะ”
“เรียกแม่ได้ไหมครับพี่หมอบัว”
แน่นอนว่าไม่ใช่เสียงเด็ก แต่เป็นเสียงผู้ใหญ่ บัวบุษยาเงยหน้ามองคนที่พูดแทนเด็กทันที ดวงตาคู่หวานมองเขาอย่างอายๆ แกมขุ่นเคืองไม่พอใจ
ความรู้สึกที่ว่าพ่อหนุ่มน้อยคนนี้ก็ยังมีแม่อยู่ และที่สำคัญยังนอนป่วยอยู่อีกต่างหาก แทนที่เขาจะรีบตรวจและรีบกลับไปดูแลภรรยายังมาหว่านเสน่ห์ใส่เธออีก
“คุณจาคอบคะ ภรรยาคุณยังนอนป่วยอยู่ไม่ใช่หรือคะ ไม่ให้เกียรติฉันแต่ก็ควรให้เกียรติภรรยาของคุณบ้าง ตอนนี้ ฉันทั้งสงสารภรรยาและลูกของคุณมากๆ เลยค่ะ”
บัวบุษยาต่อว่าพร้อมกับจ้องหน้าคนหล่อเขม็ง หากแต่ท่าทีที่เธอเห็นคือ เขามองเธอด้วยสายตาแวววาว ยกยิ้มอย่างกลั้นขำ
“นี่คุณขำอะไรไม่ทราบ ฉันพูดขนาดนี้แล้วยังคิดไม่ได้หรือคะว่าหน้าที่ของคุณคือควรให้เกียรติภรรยาไม่ใช่จีบผู้หญิงอื่นไปทั่ว”
“โอเค ผมเข้าใจแล้วครับ ผมจะไม่จีบผู้ห
