ในทุกๆ เช้าของวันถัดมาเธอมักจะตื่นขึ้นมาบนเตียงผู้ป่วย ทั้งที่คิดว่าเธอแอบลุกไปนอนที่อื่นตั้งแต่เขาหลับ เพื่อให้คนป่วยแบบเขานอนได้สบายแล้วแท้ๆ แต่พอตื่นมาทีไรก็ต้องขมวดคิ้วให้กับตัวเอง
'นี่รามิลอุ้มเธอมานอนกับเขาอีกแล้วเหรอ!'
ทั้งที่เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ต้องห้ามปรามมือซนๆ ของเขาเป็นพัลวัน ขนาดป่วยยังจะหื่นไม่เลิก นี่มันโรงพยาบาลนะ เธออยากจะตะโกนคำนี้ใส่หน้าหล่อๆ ของเขาเหลือเกิน ไอ้หื่นเอ๊ย! แถมเมื่อคืนเธอยังทำ…
ให้เขาอีก >//ย้อนกลับไปเมื่อคืน...
บนเตียงนอนของผู้ป่วยในห้องพิเศษชั้นสิบสี่ เวลาสามทุ่มครึ่ง ปรากฏร่างสองร่างที่ยื้อฉุดกระชากกันอยู่บนเตียง
อีกคนพยายามดึงแขนออก กับอีกคนที่พยายามเอาแขนเข้าไปในเสื้อของคนตัวเล็ก
“รามิลเอามือออกไปนะ” เธอบอกเขาแล้วพยายามจับมือเขาให้ออกจากเสื้อของเธอ
รามิลยิ่งป่วยยิ่งพูดยาก แถมเอาแต่ใจที่หนึ่งเลย มือเขาพยายามจะล้วงเข้ามาในชุดชั้นในตัวเล็กของ
