ตอนที่7 หายไปไหน
1119 Words
ภายในรถยนต์คันหรูของคินณภัทร ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดมากที่แพรไหมหายตัวไปแบบนี้ โทรหาก็ไม่รับแล้วเขาจะต้องไปตามหาเธอถึงที่ไหน เพื่อนฝูงสักคนของแพรไหมเขาก็ไม่รู้จักใครเลย เพราะไม่เคยสนใจอะไรเกี่ยวกับภรรยาในสมรส ต่างคนต่างอยู่มันก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แต่งงานวันแรกแล้ว
“หายไปไหนนะแพร ไม่รู้หรือยังไงว่าแพรจะทำความเดือดร้อนให้พี่”
เพราะถ้าพ่อกับแม่ของหญิงสาวรู้เรื่องเข้า คนที่จะต้องโดนต่อว่าหนักคงไม่พ้นเขาอยู่ดี เพราะเขาเป็นสามีที่อยู่ร่วมบ้านกับเธอ แค่เมียหายยังไม่รู้เลยว่าเมียไปอยู่ที่ไหนในเวลานี้ ให้มันได้อย่างนี้สินะ แล้วทำอย่างไรแพรไหมถึงจะกลับมา
เมื่อไม่รู้ว่าจะต้องไปที่ไหนต่อคินณภัทรจำต้องขับรถกลับมาที่บ้านที่เป็นเรือนหอของเธอและเขาอีกครั้ง
ภาพถ่ายในวันแต่งงานที่ถูกติดเอาไว้ภายในห้องรับแขก 1 ปีที่ผ่านมาชายหนุ่มแทบจะไม่สนใจมองภาพถ่ายนี้เลยสักครั้ง เขารู้เพียงแค่ว่าในวันนั้นที่ต้องแต่งงานกับเธอเป็นวันที่ชีวิตของเขาไม่มีความสุขเลยสักนิด แต่ผิดกับอีกคนที่ยืนยิ้มระริกระรี้เหมือนกับดีใจมากที่ได้มีเขาเป็นสามี
“แพรดีใจมากเลยนะที่วันนี้แพรได้แต่งงานกับพี่คิน เพราะงานแต่งในวันนี้เป็นสิ่งที่แพรวาดฝันมาตั้งแต่วันแรกที่พี่ช่วยชีวิตแพรแล้วรู้ไหม”
นั่นเป็นคำพูดของหญิงสาวที่พูดกับเขาในวันแต่งงาน เขารับรู้ดีว่าแพรไหมชอบพอเขามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว หญิงสาวแสดงออกมาตลอดอย่างไม่ปิดบัง แต่เป็นเขาเองที่ไม่เคยรู้สึกพิเศษอะไรกับเธอมาตั้งแต่แรก ที่ยอมแต่งงานกับแพรไหมเพราะให้ทุกอย่างได้ดั่งใจพ่อและแม่ สะใภ้ที่ท่านเลือกคงถูกใจมากกว่าสะใภ้ที่เขาเลือกเป็นไหน ๆ ครอบครัวของแพรไหมช่วยเชิดหน้าชูตาให้กับธุรกิจครอบครัวเขาได้ ซึ่งมีแต่เรื่องดีกับดีและที่สำคัญเขาไม่ต้องโดนพ่อกับแม่บ่นจนหูชาเรื่องลูกสะใภ้ของบ้าน ผิดกับผู้หญิงที่เขาคบมานานหลายปี ครอบครัวของเขาไม่เคยชอบน้ำฟ้าเลยสักคน
“วันไหนจะกลับมาคุยกันให้มันรู้เรื่องนะแพร แพรโกรธพี่เรื่องคืนนั้นของเราหรือเปล่า?”
ค่ำคืนที่แสนหวานกับภรรยาในสมรสยังคงตราตรึงอยู่ในความคิดถึงไม่ลืมเลือน แม้จะเมาทั้งคู่แต่ก็รู้ว่าเขาไม่ได้ฝืนใจหญิงสาวเลยสักนิด เธอออกจะเต็มใจและปรนเปรอเขากลับอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน ต่างคนต่างสุขสม ต่างคนต่างรู้สึกดี เขาจึงไม่คิดว่าอีกคนจะเคืองโกรธเพียงแค่เรื่องเท่านี้
“แพร แกไม่คิดจะกลับบ้านบ้างเหรอ แกมาอยู่ที่บ้านฉันเป็นอาทิตย์แล้วนะ หลบหน้าใคร ผัวที่บ้านงี้เหรอ?”
อิงฟ้าถามเพื่อนรักขึ้น เพราะตั้งแต่วันที่ไปดื่มกินที่บ้านกลับมา รุ่งสางของวันเดียวกันแพรไหมก็มาขอพักอาศัยที่บ้านด้วย ไม่ได้บอกเหตุผลว่าเพราะอะไรแต่ถ้าจะให้เดาคงทะเลาะกับสามีที่บ้านมาเป็นแน่
“แกไม่อยากให้ฉันอยู่กับแกงั้นสิ?”
“มันไม่ใช่นะเว้ย ฉันก็แค่ไม่เข้าใจ ว่าถ้าแกทะเลาะกับสามีที่บ้านก็ไม่ควรหนีหน้าเขาแบบนี้เปล่าวะ แกไม่ใช่เด็กแล้วนะแพร มีอะไรก็คุยกันให้มันจบ ๆ ไปเลย ไม่ต้องหนีหน้ากันแบบนี้หรอกมันไม่ใช่ทางออกของปัญหา”
“แต่ฉันไม่รู้ว่าจะพูดคุยอะไรกับเขา ก็ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะหย่า ฉันรอทนายทำเรื่องหย่าให้อยู่”
“ถ้าอยากจะหย่าแกก็พูดคุยกับเขาดี ๆ มันไม่ดีกว่าเหรอแพร อย่างน้อยมันจะได้จากลากันด้วยความรู้สึกดี เผื่อว่าวันนึงข้างหน้าต้องกลับมาเจอกันอีกจะได้ไม่รู้สึกโกรธเกลียดหรือมีเรื่องให้ติดค้างคาใจกัน”
มันก็จริงอย่างที่อิงฟ้าว่า แต่เธอไม่กล้าสู้หน้าเขาเพราะเรื่องคืนนั้นที่เกิดขึ้นด้วยความเผลอไผล เผลอใจไปกับเขาจนเลยเถิดขนาดนั้น ยังไม่รู้เลยว่าถ้าต้องกลับไปเจอหน้ากันอีก เธอและเขายังจะมองหน้ากันติดอีกหรือเปล่า เธอต้องพูดคุยอย่างไร แล้วเขาล่ะจะพูดอย่างไรตอบ แต่มันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น เพราะเขาไม่ได้บังคับแต่เป็นเธอที่จำยอม แค่คิดก็ชวนให้เขินอาย แค่นึกถึงก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เขาจะตามหาเธอหรือเปล่าแต่คงไม่หรอกเขาคงจะรู้สึกดีมากกว่าที่เธอหายตัวไปแบบนี้ เพราะที่ผ่านมาเขาก็ไม่อยากมีเธอให้อยู่ร่วมบ้านกันอยู่แล้ว
14:00 น.
สุดท้ายแล้วแพรไหมตัดสินใจกลับมาที่เรือนหอ เพราะถึงอย่างไรก็คิดว่าไม่ได้เจอหน้าสามีที่นี่เป็นแน่ ตั้งแต่วันที่เธอออกจากบ้านเขากลับมานอนที่บ้านบ้างหรือเปล่าเธอก็ไม่แน่ใจ
“คุณแพร หายไปไหนมาเป็นอาทิตย์คะ ทุกคนเป็นห่วงมากเลยนะคะ”
คุณป้าแม่บ้านรีบวิ่งเข้าไปหาเจ้านายสาวด้วยความดีอกดีใจ โอบกอดเจ้านายสาวแทนความคิดถึงที่มี
“แพรไปค้างบ้านเพื่อนมาค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้บอกใครก่อนเลย”
“กลับมาก็ดีแล้วค่ะ คุณแพรรู้ไหมว่าคุณคินอารมณ์แปรปรวนมาก หงุดหงิดหัวเสียเพราะว่าคุณแพรหายออกจากบ้านนี่แหละ ถามป้าทุกวันว่าคุณแพรติดต่อกลับมาบ้างหรือเปล่า”
“แล้วนี่พี่คินเขาไม่อยู่บ้านใช่ไหมคะ?”
“วันนี้ออกไปทำงานค่ะ คุณแพรจะทานข้าวเที่ยงไหมคะหรือว่าทานมาแล้ว”
“แพรเรียบร้อยมาจากข้างนอกแล้วค่ะป้า แพรขอตัวขึ้นห้องก่อนนะคะ”
ป้าแม่บ้านจำใจต้องปล่อยให้เจ้านายสาวได้เป็นอิสระ แพรไหมเดินขึ้นไปบนชั้น 2 ของบ้านด้วยท่าทีที่เหนื่อยอ่อน ลับหลังของแพรไหมไปคุณป้าแม่บ้านก็รีบโทรไปรายงานเจ้านายหนุ่มในทันที
- Writer
