ร่างของคุณแม่ตั้งครรภ์ที่ในเวลานี้ท้องโตจวนใกล้คลอด กำลังเดินตามทางเดินไปยังห้องตรวจแผนกสูตินารีเวชที่แสนคุ้นเคย บางครั้งแอบรู้สึกน้อยใจบ้างเวลาที่เห็นคุณแม่ตั้งครรภ์คนอื่น ๆ เดินผ่านหรือนั่งรอพร้อมกับสามีที่คอยประคบประหงมไม่ห่างกาย เธอไม่ได้อิจฉาแต่เพียงรู้สึกว่าทำไมคุณแม่เหล่านั้นโชคดีในชีวิตช่างผิดแปลกไปจากเธอมากมายเหลือเกิน
ฝีเท้าที่ก้าวเดินจำต้องหยุดชะงัก เมื่อเห็นชายหนุ่มที่คุ้นเคยกับหญิงสาวคนหนึ่งที่คุ้นหน้ากำลังยืนทะเลาะเบาะแว้งกันอยู่หน้าประตูห้องตรวจครรภ์ของโรงพยาบาล
“พี่คิน ทำไมพี่ต้องทำกับน้ำแบบนี้คะ พี่ไปสั่งให้หมอตรวจ DNA เด็ก โดยไม่ขออนุญาตน้ำสักคำแบบนี้ได้ยังไง”
“ทำไมมันจะไม่ได้ล่ะ น้ำเสียใจหรือไงที่ผลตรวจมันออกมาอย่างนี้ หรือว่าน้ำรู้ตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้แน่ ๆ น้ำถึงบ่ายเบี่ยง น้ำถึงปฏิเสธที่จะแสดงความบริสุทธิ์ใจในวันที่พี่ขอให้ตรวจแล้ว”
“ก็มั
