เด็กสาวแอบกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืด คิดในใจว่าถ้าเธอกินอาหารของนิ่มนวล รังสีอำมหิตของฉัตรสุดาต้องแผ่มายังเธอจนมอดไหม้แน่นอน
อ๊ายย... พี่หมอทนอยู่ที่นี่ได้ยังไง ขอถอยไปตั้งหลักก่อนดีกว่า
ที่นี่มันแผนกสูตินารีเวช หรือแผนกเกี่ยกับระบบประสาทและสมองกันแน่?
เมื่ออยู่กันสองคนในห้องทำงานของภาคิม...
“โอ๊ย! ดีดหน้าผากหนูนาทำไม” นรีรัตน์ลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ เมื่อเดินไปเดินมา สอดส่องสายตามองดูว่าที่คุณหมอหนุ่มเป็นอาหารตา สาวๆ ไม่แล แลแต่ชายหน้าใสกิ๊ก ปากแดงๆ ใส่แว่นบ้างไม่ใส่แว่นบ้างที่เดินกันให้ขวักไขว่
“มายืนถ้ำมองอะไรแถวนี้ น้ำลายยืดเชียว เช็ดซะบ้างนะ” ภาคิมถึงกับส่ายหน้าไปมาเมื่อเห็นอาการของน้อง นี่นะเหรอถึงเวลาจะออกเรือนอย่างที่บิดาเลี้ยงและมารดาบอก เขาว่าน่าจะอีกหลายปีเลยล่ะ ถ้ายังใช้นิสัยแบบนี้
“มาแอบดูหมอหนุ่มๆ หล่อๆ เอ๊ย! พี่หมออะ ชอบดักคอหนูนาเรื่อยเลย เบื่อคนแสนรู้” ทำหน้ายู่ใส่พี่ชาย
