ตุ๊บ! เสียงเครื่องดื่มกระทบลงบนโต๊ะทำงาน ทำให้ใบหน้าจิ้มลิ้มแหงนขึ้นมอง พบว่าเป็นของรุ่นพี่เลขา
"อย่าบอกนะว่าพี่แก้วดื่มไปแล้ว" ทานตะวันเหลือบตามองคนท้องอ่อน
"ไม่ได้กินสักนิด เลยเอามาให้ทานตะวันน่ะ จะปฏิเสธพวกพนักงานก็ไม่ได้"
"แต่ทานตะวันยังทำงานของคุณไบเบย์ไม่เสร็จเลยค่ะ"
"จะไปยากอะไร เราก็ดื่มไปด้วยทำไปด้วย แค่คอกเทลมันไม่เมาง่ายๆ หรอกนะ" แก้วทิ้งกายด้านข้าง รวบเก็บกระเป๋าสัมภาระ เพราะใกล้ถึงเวลาที่สามีมารับ
"จะเป็นอะไรไหมคะ ถ้าทานตะวันจะอยู่ทำงานจนดึก จะมีใครว่าไหม" เธอหันไปขอความเห็นรุ่นพี่ หากจะขอให้เธออยู๋เป็นเพื่อนก็ไม่ได้ มันจะรบกวนร่างกายคนท้องอ่อนซะเปล่าๆ
ส่วนเจ้านายผู้สั่งงานเหี้ยมเกียมยังอยู่ชั้นล่าง ร่วมสังสรรค์กับพวกพนักงานให้รู้จักเจ้าของบริษัท
"ไม่มีใครว่าอะไรได้หรอก แต่เรานะสิจะกลับดึกแล้วอันตรายไหม พี่จะบอกให้ลุงยามรอส่งเราขึ้นรถแล้วกันนะ"
"ขอบคุณนะคะพี่แก
