4. ไม่คิดจะทักทาย
718 Words
"กลิ่นบุหรี่?" น้ำเสียงหวานทวนถามตัวเอง เช็คความแน่ใจว่าเธอสูดดมกลิ่นตามความคิดหรือไม่ เพราะส่วนมากบริเวณนี้จะมีบอดี้การ์ดคอยตรวจตรารอบบ้าน แต่จะไม่ไปยุ่งกับสวนดอกไม้ของเจ้านายเด็ดขาด
"แต่ทุกคนก็รู้ดีนี่น่า หรือเราจะไม่สบายนะ" ทันใดนั้นสองเท้าเล็กรีบเดินไปทางประตูหลังบ้าน จะเป็นที่พักแยกสำหรับคนใช้
"อยู่ที่นี่มาตั้งนาน ไม่คิดจะทักทายเจ้าของบ้านหน่อยเหรอ" เสียงเข้มดังขึ้น ทำให้ร่างอรชรหยุดฝีเท้าลงหันไปมองตามต้นเสียง ความมืดสลัวบดบังใบหน้าอีกฝ่าย ไม่สามารถระบุตัวตนได้
"คุณเป็นใครคะ?" ถึงใจดวงน้อยๆ ในอกข้างซ้ายจะสั่นกลัว เธอพยามข่มโทนน้ำเสียง ยังไงซะบริเวณนี้ต้องมีคนคอยตรวจตราอยู่แล้ว ไม่น่าปล่อยให้ใครมาเพ่นพ่านง่ายๆ
"สนใจเรื่องเธอดีกว่า"
"เรื่องฉัน?"
"ขายตัวเท่าไหร่ว่ามา แลกกับคืนนี้ให้ฉันเอา" เขาพูดตรงๆ ตามประสาคนที่เกิดและโตต่างประเทศ ย่อมแสดงเจตนาได้ไม่มีผิด
"มะไม่ได้ขายตัวค่ะ คุณต้องเข้าใจผิดแล้ว" เธอเลยจะรีบเดินไปห้องพัก
"ไม่ได้อยากเงิน แล้วอยากได้อะไร ฉันจ่ายให้ได้หมด" ยิ่งเห็นหุ่นจ้ำม่ำผิวขาวละเอียด ล่อตาล่อความเป็นชายให้หื่นกระหาย มีหรือที่ราชสีห์เช่นเขาจะปล่อยเหยื่อ
"ไม่ขายค่ะ แล้วก็ไม่มีวันขาย คุณคงเข้าใจผิดแล้วจริงๆ ค่ะ"
หมับ!
"ว๊ายย! ปล่อยนะ ไอบ้ากาม!" เธอโดนกระชากข้อมือเล็กให้ลำตัวไปอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง ได้กลิ่นน้ำหอมแบรนด์นอกชวนเวียนหัว
"ก็หอมใช้ได้เลยนิ" เขาล็อคตัวร่างอรชรไว้แล้วก้มหน้าไปดมดอมใกล้แก้มป่อง กลิ่นหอมละมุนจนอยากลิ้มลองรสชาติ
"ฉันไม่ได้ขายตัวนะไอบ้า! ปล่อยเดี๋ยวนี้เลย! ฉันจะเรียกให้คนมาจับส่งตำรวจด้วยจริงๆ!" ความใหญ่โตในเป้ากางเกงยีนส์กำลังสัมผัสบั้นท้ายผ่านกระโปรงทำงานทรงเอ ยิ่งกระตุ้นให้เธอขยะแขยง อยากหาหนทางให้หลุดพ้นตรงจุดนี้
"คิดผิดแล้วสาวน้อย"
"งั้นก็ปล่อยฉันสิ! ปล่อยเดี๋ยวนี้เลย!"
"ปากก็หอมด้วย อมอะไรมา ลูกอมเหรอ" มือหนาข้างนึงล็อคคางมนให้เอี้ยวมาหา เรียวปากอิ่มสีชมพูอ่อนชนใต้ปลายจมูกใหญ่ ช่างเรียกเร้าความปรารถนา
"อมหมามามั้ง!!!"
"ปากดีแบบนี้ ฉันก็คิดว่าจริง!"
"ปล่อยซะสิ ปล่อยสักที!!!"
"ฉันให้ทั้งปึกนี้ ถ้าเธอไปยอมนอนอ้าขาให้ฉันเอาบนเตียง" แขนแกร่งยอมปล่อยให้ร่างอรชรเป็นอิสระ ถึงจะควักธนบัตรปึกใหญ่ยัดใส่มือ
"ทั้งปึกนี้เลยเหรอ" ทานตะวันทวนถามเสียงอ่อน ก้มมองเงินก้อนโตในมือ
"ใช่ ฉันทุ่มไม่อั้น" เขายิ่งก้มลงไปกระซิบ อย่างกับลูกกระต่ายตัวน้อยกำลังอ่อนเอน
ตุ๊บ!!!
"ถ้าตัณหามันมากขนาดนั้น แกก็ไปตัดไอจ้อนทิ้งไปซะ....อี๋สกปรก!" ได้ที่เธอรีบโยนธนาบัตรคืนเจ้าของ แล้วกระทืบลงปลายเท้าใหญ่เต็มแรง
"มันชักจะมากเกินไปแล้วนะ...โถ่เว้ย!" พอเขาจะคว้าจับแขนเรียว เธอก็รีบวิ่งหนีไปก่อน นอกจากจะเจ็บใจที่อีกฝ่ายปฏิเสธแล้วยังกล้าพ่นคำเหยียดหยาม ความเจ็บที่โดนฝากไว้ก็ปวดแล่นลงทั่วปลายเท้า
"เกิดอะไรขึ้นครับนาย เสียงนายดังมากเลยครับ" โดมรีบวิ่งมาดู
"ยัยเด็กบ้านั่นมันกล้าทำกู!!" ไบเบย์บอกเสียงเครียดแค้น
"ให้ผมไปลากตัวมาตอนนี้เลยไหมครับ"
"ไม่ต้อง! อยู่ในบ้านกูขนาดนี้ ยังไงก็หนีไปพ้นหรอก!" ถือว่าวันนี้เขาสะเดาะเคราะห์ให้กับเรื่องร้าย แต่ต่อไปแน่นอนว่าเขาต้องเอาชนะสาวใช้บ้านได้แน่
"แล้วเท้านายล่ะครับ โดนเธอทำอะไรครับ"
"มึงปิดปากเรื่องคืนนี้ให้เงียบเลยนะ พรุ่งนี้กูจะจัดการด้วยตัวเอง" สิ้นน้ำเสียงเข้มบอก เขารีบเดินดุ่มกลับเข้าบ้านทางประตูบานใหญ่ แม้ส่วนล่างของเป้าตุงยังอัดอั้น เขาก็จะหาวิธีอื่นระบายออกเอง
...........................................
- Writer
