ตอนที่ : 06
1190 Words
@วันต่อมา
ที่โรงเรียนของน้องสกาย...
"น้องสกายครับ ตอนเข้าไปพบคุณครูน้องสกายต้องพูดความจริงทุกอย่างนะครับห้ามโกหกเด็ดขาด"
"ครับแม่"
ฉันเชื่อว่าทุกอย่างที่ลูกพูดมันเป็นความจริง แต่ก็ไม่รู้ว่าผู้ปกครองอีกฝ่ายจะเอาเรื่องหรือเปล่า แต่เท่าที่คุณครูบอกมันก็เป็นเพียงการทะเลาะวิวาทของเด็กสองคนก็เท่านั้น และที่เรียกผู้ใหญ่มาก็เพื่อจะตักเตือนและบอกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง
"ไม่เป็นอะไรนะครับไม่ต้องกลัว แม่จะอยู่ข้างๆ หนูเอง" ฉันปลอบโยนลูกตามประสาคนเป็นแม่
"ครับ"
แต่ถ้าลูกของฉันผิดจริงๆ ฉันก็จะให้แกขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้น
@ผ่านไปสักพัก
"เชิญผู้ปกครองเข้ามาได้เลยค่ะ"
"ค่ะ"
ฉันกับน้องสกายเดินเข้าไปนั่งรอในห้องของคุณครูเพื่อรอผู้ปกครองอีกฝ่ายมา
จนกระทั่ง...
"ผู้ปกครองของเด็กชายอัศวินใช่หรือเปล่าคะ"
"ครับ ผมเป็นอาครับ"
"....." ฉันเงยหน้าขึ้นมองที่ต้นเสียง ก่อนจะต้องตกใจจนอ้าปากค้างเมื่อท่านประธานคือผู้ปกครองของเด็กที่น้องสกายไปมีเรื่องด้วย "คุณคิน" ฉันพูดขึ้นเบาๆ
"เชิญนัั่งเลยค่ะ"
"ครับ"
"เอาล่ะนักเรียนทั้งสองคน ต่อไปนี้คุณครูจะให้นักเรียนพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นให้ผู้ปกครองฟัง"
"ครับ/ครับ"
"เล่ามาเด็กชายสกาย"
"ที่ผมต่อยอัศวินเพราะอัศวินมาว่าผมเป็นลูกไม่มีพ่อครับ แถมยังล้อผมด้วยว่าไอ้เด็กมีปัญหาครับ"
"เด็กชายอัศวินมีอะไรจะแก้ตัวมั้ยครับ"
"ก็ผมพูดความจริงนี่ครับ ผมไม่ได้พูดโกหกตรงไหนเลย ก็สกายไม่มีพ่อจริงๆ นี่นา คุณอาเคยสอนผมว่าเป็นเด็กห้ามพูดโกหกไม่ใช่เหรอครับ"
"อ่า...อัศวินครับ ที่อาสอนก็เป็นความจริงนะครับ แต่การพูดแบบนี้มันไม่ดีเลย แล้วเพื่อนรู้สึกยังไงเรารู้หรือเปล่า ที่เพื่อนโกรธมันก็ถูกแล้ว"
"....."
"เอาล่ะ อาพอจะรู้เหตุผลแล้วว่าทำไมถึงเกิดเรื่องทะเลาะวิวาทกันได้ อัศวินต้องขอโทษเพื่อนนะครับ"
"ถ้าอย่างนั้นสกายก็ต้องขอโทษผมด้วยเพราะสกายต่อยผม"
"แน่นอนอยู่แล้วครับ น้าให้สกายขอโทษหนูอยู่แล้วเพราะสกายก็ผิดเหมือนกัน เรื่องนี้น้าไม่โทษใครฝ่ายเดียวนะ เราสองคนผิดกันทั้งคู่"
"ขอโทษครับคุณน้า"
"ไม่เป็นอะไรนะครับคนเก่ง ต่อไปก็เล่นด้วยกันดีๆ เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะครับ"
"ครับ เราขอโทษนะสกายที่พูดแบบนั้นใส่"
"อื้อ เราก็ขอโทษเหมือนกันที่ต่อยนาย"
"....." เห็นแบบนี้ฉันก็รู้สึกโล่งอกเหมือนกันนะ ยังดีที่เด็กทั้งสองคนเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย
ดูจากการพูดจาแล้วเด็กคนนี้ถูกสอนมาดีแน่นอน แต่แกแค่ยังไม่เข้าใจกับการพูดอะไรออกไปก็เท่านั้นเอง
มันไม่โกรธหรอกนะ เพราะมันก็เป็นความจริง และฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าพ่อแท้ๆ ของสองแฝดเป็นใคร แต่เรื่องแบบนี้ก็ไม่มีใครอยากให้พูดถึงมันหรอก
"เอาล่ะ ที่คุณครูเรียกผู้ปกครองมาวันนี้เพื่อที่จะมาตักเตือนพวกเราให้ผู้ปกครองได้ยิน คุณครูจะตีเราสองคนคนละหนึ่งทีเพื่อเป็นการลงโทษ จะมีใครมีปัญหาอะไรมั้ย"
"ไม่มีครับ" ทั้งสองตอบพร้อมกัน
และแล้วทั้งสองคนก็ถูกคุณครูตีไปตามระเบียบ ส่วนฉันเองก็คงจะได้กลับไปทำงานต่อเหมือนเดิมเพราะหมดเรื่องวุ่นวายแล้ว
"แม่กลับไปทำงานก่อนนะครับ เดี๋ยวตอนเย็นลุงหมอกก็มารับเหมือนเดิม เล่นกันดีๆ นะครับอย่าทะเลาะกันอีก"
"ครับแม่"
ฉันเดินออกมารอรถแท็กซี่ที่หน้าโรงเรียนของน้องสกาย
ปี๊บ! ปี๊บ!
"....."
"ขึ้นรถสิ ยังไงก็ไปด้วยกันอยู่แล้ว"
"ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ ฉันนั่งรถแท็กซี่ไปเองดีกว่า" ฉันไม่อยากถูกคนในบริษัทมองว่าทำงานเป็นเลขาได้ไม่นานก็เริ่มสนิทสนมไปไหนมาไหนกับเจ้านายแล้ว
เรื่องแบบนี้ฉันได้ยินมาตลอดกับเลขาคนเก่าที่เคยทำงานอยู่กับประธานบริษัทคนก่อนหน้านี้
"ขึ้นมาเถอะ"
"....." ฉันยืนชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันไปเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งยังเบาะด้านหน้าข้างๆ กับคุณเวคิน
@บนรถ
"นี่เหรอธุระที่คุณว่า"
"ค่ะ"
"ผมก็มีธุระที่นี่เหมือนกัน ไม่คิดว่าเราจะมาเรื่องเดียวกัน"
"....." ไม่ใช่แค่เขาที่คิดแบบนั้น ฉันเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เพราะไม่คิดว่าจะมาเจอกันที่นี่
"คุณมีลูกแล้วเหรอ?"
"ค่ะ"
"แล้วสามีล่ะ?"
"ไม่มีค่ะ"
"....."
ฉันนั่งเงียบจนกระทั่งมาถึงบริษัท ฉันรู้สึกเกร็งยังไงก็ไม่รู้ทุกครั้งที่ได้อยู่กับคุณเวคินสองต่อสอง เขาดูสุขุมเป็นผู้ใหญ่มากจนฉันไม่กล้าจะเล่นอะไรด้วยเลย
เอาจริงๆ ทำงานแบบนี้มันก็ต้องมีความเป็นผู้ใหญ่อยู่แล้วล่ะ แต่ฉันไม่เคยอยู่ที่ไหนแล้วรู้สึกเกร็งไม่เป็นตัวของตัวเองมากเท่านี้มาก่อนเลย
@เวลาผ่านไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ขออนุญาตค่ะคุณคิน พอดีว่าผู้จัดการมีเอกสารด่วนมาให้เซ็นค่ะ ดิฉันตรวจสอบแล้วเป็นเอกสารการรับสินค้าจากต่างประเทศค่ะ"
"ขอบคุณมาก คุณชงกาแฟเป็นหรือเปล่า?"
"เป็นค่ะ คุณคินต้องการแบบไหนคะ"
"เอากาแฟธรรมดานี่แหละ ไม่หวานนะ"
"ได้เลยค่ะ สักครู่นะคะ"
อยู่บ้านฉันชงกาแฟให้พี่หมอกกินบ่อยก่อนไปทำงาน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ารสชาติกาแฟของตัวเองจะถูกปากคุณเวคินหรือเปล่า แต่มันก็คงไม่อร่อยเท่าร้านกาแฟหรูๆ หรอก
5นาทีต่อมา
"ได้แล้วค่ะกาแฟ"
"อาทิตย์หน้าผมต้องบินไปดูงานที่ต่างจังหวัด ต้องมีคนติดตามไปด้วย คุณสะดวกหรือเปล่า"
"คุณคินจะไปกี่วันเหรอคะ"
"ประมาณสามวัน เดี๋ยวจองโรงแรมเอา"
"ฉันขอกลับไปปรึกษาคนที่บ้านก่อนได้หรือเปล่าคะ?"
"ตามใจสิ"
"ขอบคุณค่ะ"
"เรื่องลูกของคุณ ผมขอโทษแทนหลานของผมด้วยนะ"
"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ แกยังไม่รู้จักอะไรมากมายหรอกค่ะ ก็พูดไปตามประสาเด็กนั่นแหละ"
"ผมเป็นคนสอนให้แกพูดความจริงไม่โกหกผู้ใหญ่ แต่ไม่คิดว่าแกจะเอามาพูดแบบนี้"
"สอนให้เด็กรู้จักพูดความจริงไม่โกหกมันดีแล้วค่ะ แต่เรื่องไหนที่พูดออกไปแล้วมันไม่ดีก็ค่อยบอกกับแกทีหลังว่ามันไม่ควร"
"ดูคุณสอนลูกมาดีเหมือนกันนะ"
"ขอบคุณมากค่ะ"
"เอาไว้วันไหนว่างๆ ผมขอเชิญคุณกับลูกไปทานข้าวด้วยกันนะ ถือว่าเป็นคำขอโทษจากผม"
"ไม่เป็นอะไรดีกว่าค่ะ ฉันไม่ค่อยสะดวก"
"....."
"ขอตัวก่อนนะคะ"
"อืม"
- Writer
