“บ้านยังไม่เรียบร้อยน่ะค่ะ”
เธอค่อยๆ ทยอยซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้า ทำให้มีกล่องวางซ้อนกันอยู่หลายใบ นั่นเพราะกำลังรอเก็บให้คนสวนเพื่อเป็นรายได้ให้เขา หญิงสาวนั่งลงเป็นคนสุดท้าย
“อยู่กับใคร” น้ำเสียงแหบแห้งเอ่ยถามขึ้น ดวงตาภายในแว่นสีชาจ้องเธออย่างรอคำตอบ
“คะ... คนเดียวค่ะ” เธอประหม่าทุกครั้งที่ได้สบตากับผู้สูงวัย
“ตาเก้าไม่รู้เหรอ”
“ค่ะ”
“ได้เงินมาจากลูกชายฉันเท่าไหร่” คนถูกถามกัดริมฝีปากจนห้อเลือด จรัลรู้สึกสงสารหญิงสาวจับใจ
“สิบห้าล้านค่ะ” คนได้คำตอบพยักหน้า
“ได้มาเยอะนี่ แล้วทำไมมาเลือกซื้อบ้านหลังเล็กๆ แค่นี้”
หลังเล็กสำหรับเขา แต่มันคือหลังใหญ่สำหรับเธอมาก บ้านสองชั้นสามห้องนอนสองห้องน้ำหนึ่งห้องครัวหนึ่งห้องรับแขก กับพื้นที่ใช้สอยเก้าสิบเจ็ดตารางเมตร
“พิ้งค์อยู่คนเดียวค่ะ เล็กๆ แบบนี้ก็สะดวกดี ทำความสะอาดง่าย”
“แล้วรถล่ะ ไม่มีรถไม่ลำบากแย่เหรอ”
เพราะจรัลคอยตาม และรายงานเรื่
