“น้ำเปล่าอะไรกันครับคุณพิ้งค์ มาครับ... เดี๋ยวพี่จะผสมเครื่องดื่มพิเศษให้ลอง”
ดินแดนพยักหน้าให้พนักงานออกไป โต๊ะนี้เขาบริการเอง จากนั้นก็ชงเครื่องดื่มพิเศษให้เธอจริงๆ พชิรารับแก้วนั้นมาถือไว้ เธอมองมันอย่างไม่วางใจ แต่เมื่อเจอสายตาของกฤษกรเข้าไปจึงจำต้องดื่ม มันเหมือนเป็นการให้เกียรติเพื่อนของเขา
“เป็นยังไงบ้าง” ดินแดนรอลุ้นหลังจากหญิงสาววางแก้วลง
“อร่อยดีค่ะ” เธอตอบพร้อมรอยยิ้ม
“ผู้หญิงของไอ้เก้าทุกคน ล้วนแต่ติดใจฝีมือของผมแบบนี้แหละ”
พชิราแค่ยิ้ม เธอไม่มีคำพูดอะไร และไม่ได้สบตากับคนที่ถูกพูดถึง ไม่ใช่เรื่องแปลก... เขาก็คงพาผู้หญิงมากหน้าหลายตามาที่นี่ เธอเองต่างหากที่เซ่อซ่าเข้ามาเอง ดินแดนและกฤษกรพูดคุยกันต่อ เธอไม่ได้ฟังเพราะสายตามัวมองไปด้านล่างอย่างนึกสนุก นึกย้อนไปในอดีตที่ได้มาเที่ยวกับเพื่อนๆ ทุกคนต่างบอกและอวยพรให้เธอมีชีวิตที่ดี พชิราก้มมองตัวเองแล้วนึกสมเพช หญิงสาวหยิบแ
