“ผมต้องนอนในเต็นท์ ตามที่ตกลงกับพ่อของคุณเอาไว้”
ในที่สุดชายหนุ่มก็ยอมเปิดปากบอกคนที่อยากรู้ แต่คำตอบของเขาไม่ได้ทำให้เธอเข้าใจอย่างกระจ่างเลยสักนิด แต่ก่อนปากเล็กจะขยับถาม ชายหนุ่มก็เอ่ยตัดบทขึ้นมาเสียก่อน
“เข้าบ้านเถอะ ค่ำแล้ว” ชายหนุ่มลุกขึ้นเต็มความสูง พาร่างของตัวเองมาหยุดยืนตรงหน้าหญิงสาว ก่อนจะเอ่ยอย่างขัดจังหวะเมื่อเธอทำท่าจะถามอะไรออกมาอีก
“ตะ…แต่ว่า…” หญิงสาวพยายามจะแย้ง ด้วยอย่ากรู้ว่าเขากับพ่อของเธอตกลงกันเรื่องอะไร
“เชื่อผม เข้าบ้านเถอะ สัญญาว่าจะไม่หนีไปไหน” น้ำเสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยอย่างจริงจัง ทำให้หญิงสาวไม่กล้าแย้งขึ้นมาอีก
“งั้นฉันเข้าบ้านก่อนนะคะ” ลินดาว่าก่อนร่างเล็กจะหมุนตัวกลับเข้าบ้าน ถ้าไม่ติดว่าจู่ๆ มือหนาข้างหนึ่งคว้าแขนกลมกลึงของเธอเอาไว้เสียก่อน
“คะ!”
ลินดาเอ่ยได้เพียงเท่านั้น เมื่อร่างสูงรั้งเอาเธอมาแนบชิดกายแกร่ง ริมฝีปากหยักได้รูปบดจูบลงที่ริมฝีบางอย่า
