ร่างสูงทรุดตัวลงบนเตียงที่เจ้าห้องขี้เซายังคงหลับไม่รู้เรื่อง นัยน์ตาสีเฮเซลมองไปยังปลายเตียง เห็นกระเป๋าใบเขื่องของเธอวางอยู่ อารมณ์ขุ่นมัวก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง ความกรุ่นโกรธพาดผ่านดวงตาคู่คมอย่างชัดเจน เธอไม่มีสิทธิ์ออกมาแบบนี้ ถ้าเขาไม่อนุญาต
อารอนปลุกคนขี้เซาด้วยการถูไถจมูกโด่งได้รูปลงบนซอกคอขาวนวลหนักๆ ปรียาภัทรรู้สึกรำคาญเมื่อถูกรบกวนใบหน้าเรียวสวยสะบัดไปมา แตไม่มีทีท่าว่าจะตื่น จนเขาต้องเม้มริมฝีปากลงบนซอกคอหอมกรุ่น เธอถึงได้รู้ตัว
“คุณอารอน!”
หญิงสาวเรียกเขาเสียงหลง พร้อมกับชันตัวลุกขึ้นในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน แล้วกระถดตัวถอยหนีอย่างอัตโนมัติ
“ใช่ ผมเอง” เขาเอ่ยเสียงแข็ง เพราะหงุดหงิดที่เธอออกมาจากห้องโดยไม่ได้รับอนุญาต
“ละ…แล้วคุณเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง” ปรียาภัทรละล่ำละลักถาม
“ไขกุญแจเข้ามา”
“ไขกุญแจ คุณมีกุญแจห้องฉันได้ยังไง”
“ทีคุณยังมีคีย์การ์ดห้องผมเลย ทำไมผมจะมีกุญแจห้
