เมื่อเข้ามาอยู่ในห้อง อี้อันนางก็เดินไปนั่งที่โซฟาเพื่ออ่านตำรา ที่นางนำมาด้วย เต๋อชางเดินมานั่งลงข้างอี้อัน แล้วมองตำราในมือของนางอย่างสนใจ
“อยากอ่านหรือไม่” เมื่อเห็นว่าเต๋อชางพยักหน้ารับ อี้อันเขยิบเข้าไปใกล้ พร้อมทั้งเปิดตำราในมือให้เขาได้อ่านด้วย
เต๋อชางดึงตัวของอี้อันให้พิงที่อกของเขา แล้วจับที่มือของอี้อัน เพื่อเปิดอ่านตำราอย่างสนใจ
“ท่านอ่านออกหรือ” อี้อันเอ่ยถามอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นมือของเขาเลื่อนเปลี่ยนหน้าตำรา
“ข้าดูภาพในตำรา”
“เหอะ บอกข้าสิ เช่นนั้นข้าจะได้อ่านให้ท่านฟัง” ถึงว่าเขาเปลี่ยนหน้าเสียเร็วจนนางอ่านไม่ทัน
อี้อันจึงเริ่มอ่านตำราในมือให้เต๋อชางฟัง เมื่อเห็นอักษรแปลกๆ เขาก็เอ่ยถามนางอย่างสนใจ อี้อันนางก็สอนเขาอย่างไม่นึกรำคาญ
“เจ้าสนใจตำราเช่นนี้ด้วยรึ” เต๋อชางเอ่ยถามอย่างแปลกใจ
เพราะตำราที่อี้อันนางอ่านให้ฟัง เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการปกครองของยุคโบราณ
“รู้ไว้ก็
