ในตอนแรกนางจะออกไปนอนในเรือน แต่เพราะเหนื่อยล้าเกินไปนางจึงได้หลับไปในทันทีที่เต๋อชางเช็ดตัวให้นางเสร็จ
เต๋อชางเมื่อล้างตัวอีกรอบก็ขึ้นมานอนกอดอี้อันหลับไป
รุ่งเช้าเป็นเต๋อชางที่รู้สึกตัวก่อน เขาเดินเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารให้อี้อันที่ยังนอนนิ่งอยู่บนเตียง
เขาดูอี้อันทำมาหลายครั้งแล้ว จึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเต๋อชาง ของภายในตู้เย็นที่มีมากมาย เพียงแค่นำมาอุ่นร้อนก็กินได้ทันที
พอจัดการเรียบร้อย เต๋อชางก็ไปปลุกอี้อันนางให้ลุกขึ้นมากิน
“อันอัน เจ้าตื่นมากินอาหารเสียก่อน หากเจ้าเข้าเมืองไม่ไหว ข้าไปขายโสมก่อน ไว้วันหลังเจ้าค่อยไปเลือกดูร้านค้า”
เมื่อได้ยินว่าจะถูกทิ้งให้อยู่ที่เรือน ดวงตาของอี้อันก็ลืมขึ้นมาทันที
“ไม่ ข้าจะไปด้วย” นางรีบลุกไปจัดการตนเองในห้องน้ำ
ก่อนจะกลับมานั่งกินอาหารกับเต๋อชางอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวไปไม่ทันเกวียนวัวที่จะเดินทางเข้าเมือง มิเช่นนั้นคงต้องไปยืมเกวีย
