เต๋อชางเอื้อมมือมาลูบท้องของอี้อันที่ยังเรียบอยู่
“ท่านพี่ ท่านลองสืบเรื่องของเสนาบดีตู้ ข้าคิดว่าจะเป็นประโยชน์ต่อท่านอ๋องไม่น้อย”
“เจ้ารู้อันใดมา” เต๋อชางเอ่ยถามอย่างสงสัย
“ข้าไม่รู้จะบอกกล่าวเช่นไรดี” อี้อันครุ่นคิด ไม่รู้นางจะเล่าสิ่งที่รู้มาไปในทิศทางใด
“มีเรื่องใดที่ข้าไม่สมควรรู้อีกรึ” เต๋อชางเชยคางอี้อันให้หันมาสบตาเขา
“หากข้าบอกว่า ข้าเคยเป็นภรรยาของรุ่ยเหิงเมื่อภพก่อนเล่าท่านคิดว่าอย่างไร” เต๋อชางก้มลงกัดปากน้อยๆ ของอี้อันจนบวมเป่ง
“ข้าเจ็บ เห็นหรือไม่พอข้าคิดจะเล่าท่านก็เป็นเสียเช่นนี้” นางทุบไปที่อกของเขาอย่างไม่พอใจ
“เจ็บมากหรือไม่ เด็กดีให้ข้าดูเสียหน่อย” เต๋อชางปลอบประโลมอี้อันที่นางยังทำหน้าบึ้งตึงไม่พอใจเขาอยู่
“จะฟังหรือไม่” นางมองค้อนเต๋อชาง
“เจ้าเล่ามาเถิด” แม้จะไม่พอใจที่ได้ยินเรื่องราวจากปากของนาง
แต่ในเมื่อข้อมูลที่นางจะบอกมีประโยชน์ต่อเขาและชินอ๋อง เต๋อซาง
