อี้อันลูบท้องอย่างเหม่อลอย เหตุใดซูฉีถึงได้โหดเหี้ยมเช่นนี้ นางยังจำสายตาที่ซูฉีมองมาที่ท้องของนางอย่างมุ่งร้ายได้ดี และอี้อันเชื่อว่านางสามารถทำได้
“เจ้าอย่าได้กังวล ตอนนี้ซูฉีนางไม่อาจออกมากวนใจเจ้าได้แล้ว นางต้องคอยดูแลรุ่ยเหิงที่ไม่รู้ว่าจะหายดีเมื่อใด”
“เหตุใด ท่านจึงพูดเช่นนี้”
“เพราะว่ายาที่นางใช้ หากใช้ในจำนวนที่น้อย ย่อมไม่ส่งผลอันใดนัก แต่หากนางใช้ทั้งหมดที่นางซื้อ รุ่ยเหิงอาจจะต้องนอนอยู่บนเตียงไปชั่วชีวิต”
อี้อันเบิกตากว้างอย่างตกใจ นางไม่รู้ว่าปริมาณยาที่เต๋อชางพูดว่าทั้งหมด มากเพียงไหน
“ท่านรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร”
“นางซื้อยาที่ร้านของชินอ๋อง เรื่องนี้ข้าย่อมรู้”
“ฉีเออร์ นางทำตัวเองทั้งนั้น เรื่องนี้ก็ต้องปล่อยให้นางรับผลที่นางได้กระทำ” อี้อันเอ่ยพึมพำเบาๆ
เต๋อชางเลิกสนใจเรื่องของรุ่ยเหิงกับซูฉี แต่ลูบท้องของอี้อันเล่นอย่างชอบใจ
“อีกไม่นาน เจ้าก็จะคลอดแล้ว เรื่องอื
