‘โอ...มาย...ก๊อต’ อรปรียาหน้าแดงก่ำ สบสายตากับกรรมกรหนุ่มอยู่หลายวินาทีอย่างไม่ได้ตั้งใจ พอสติมาก็รีบกระเสือกตัวออกจากกายแกร่งด้วยความอาย แล้วพยายามปั้นหน้าหยิ่งเชิดตามสไตล์คุณหนูผู้เอาแต่ใจตัว เพื่อให้กรรมกรหนุ่มรู้ว่าเธอไม่สบอารมณ์กับสถานการณ์สักเท่าไหร่นัก เพราะงั้น เขาไม่จำเป็นต้องหน้าแดงก่ำและมีหวังว่าเธอจะเล่นด้วย
“ไหนล่ะตุ้มหู” เธอรีบลุกขึ้นยื่นแล้วยื่นมือมาทางเขาแบบตรง ๆ จนมือเกือบจะชนใบหน้าคร้ามอยู่รอมร่อ “เอามาสิ!”
อาคมแอบยิ้มนิดหน่อย เพราะรู้ว่าคุณหนูกำลังอาย เธอคงรับไม่ได้ที่ตัวเองรู้สึกรู้สากับสัมผัสแนบชิดกับคนต่ำต้อย เขาลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเธอ แล้ววางตุ้มหูลงกลางฝ่ามือขาวสะอาดด้วยความยินดี
“นี่ครับ”
“ฮึ่ม...ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไรครับ” สายตาของเขาที่เผลอมองเรือนร่างของเธอ ทำให้เธอหน้าร้อนวูบขึ้นมาเลย เพราะมันไม่ต่างจากการถูกลวนลามเลยสักนิด
“นายชื่ออะไร?” ทั้งที่เธอ
