ผมเดินเข้ามาในห้องแล้วล้มตัวนอนบนเตียง พลางใช้ความคิดหาวิธีที่จะทำยังไงให้พะพายเธอกลับมารักผม คิดแล้วก็กลุ้มใจชิบ เธอไม่แม้แต่จะพูดถึงอดีตกับผมเลยสักนิดเดียว
เฮ้อออ...
ตอนเช้า
"ไงนาย เมื่อคืนโดนไล่มาอะดิ" ตอนนี้ผมอยู่บนรถกับไอนธี ระหว่างทางที่กำลังจะเดินทางไปบริษัทไม่วายที่มันจะพูดกวนตีนผมอีกครั้ง
"เออ" ผมตอบแบบไม่สบอารมณ์ มันรู้หมดแหละว่าผมเคยทำอะไรไว้กับพะพาย ผมเคยเล่าให้มันฟัง มันสมน้ำหน้าผมยกใหญ่
"สมน้ำหน้า" มันพูดเบาๆ แต่เหมือนตั้งใจจะพูดให้ผมได้ยิน เรียกง่ายๆ ว่า…กำลังกวนประสาทผมอยู่นั่นแหละ
"มึงด่ากูเหรอ?"
"เปล่าครับ ผมบอกว่าอยากกินราดหน้า" ผมไม่รู้จะเอายังไงกับมันแล้ว ไม่เคยให้คำปรึกษา แถมยังกวนตีนผมไม่เลิก
"กินตีนไหม?" ผมตอบแบบเอือมๆ
"ตีนไก่เหรอนาย"
"ตีนกูนี่แหละ" ทันทีที่ผมตอบมันจากนั้นมันก็หันมายิ้มแห้งๆ ผ่านกระจก
ชีวิตผมคงมีแต่ลูกน้องไว้กวนตีนไปวันๆ
ผมเดินเข้ามาใน
