ม่านเวยอิงหาได้ใส่ใจกับงานเลี้ยงที่เกิดขึ้น แม้ว่าพวกเขาจะได้ผลประโยชน์ก็นับว่าเป็นข้อตกลงที่เธอเคยให้กับม่านเวยอิงคนเก่า คงไม่มีเรื่องต้องกังวล เธอมั่นใจว่าพวกเขาจัดการได้
หากมีเวลาว่าง ม่านเวยอิงจะไปโรงเรียน เธอชอบบรรยากาศที่โรงเรียน มีเพื่อน มีอาจารย์ ทุกคนล้วนเป็นคนของเธอ ยิ่งตอนนี้ละครเรื่องกระดูกมารออกฉายเรียบร้อย ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนทุกคนก็ต่างเรียกเธอว่า จอมมารหรานหราน
“เลิกเรียนวันนี้พวกเราไปเดินห้างกันดีไหม” ลู่ปิงพูดขึ้นขณะเก็บของเข้ากระเป๋า ม่านเวยอิงเอียงหัวครุ่นคิดเล็กน้อย
“ก็ดีนะ ฉันก็ไม่...ฉันไม่ได้เดินมานานแล้ว” ม่านเวยอิงหยุดวาจาได้ทัน เธอไม่เคยเดินห้างมาก่อนเลย
“พวกเราต้องบอกคุณไป๋หลันก่อนไหมคะ” เฉียวเจียวพูดขึ้น
“ไม่เป็นไร ไปเถอะ วันนี้เราไปหาอะไรกินนอกบ้านกัน”
ลู่ปิงยิ้มอย่างยินดี คนขับรถพาพวกเธอไปห้างสรรพสินค้า A ที่อยู่ใกล้บ้านมันเป็นห้างขนาดใหญ่เต็มไปด้ว
