18:00น.
ตอนนี้ฉันได้ย้ายตัวเองมาอยู่ที่ซุ้มน้ำปั่น โดยมีต้นเกล้าสาวหุ่นบึกเพื่อนสนิทยืนปั่นน้ำอย่างเอาเป็นเอาตาย ต้นเกล้าคือชื่อที่พ่อแม่มันตั้งให้พอโตมาเปลี่ยนเป็น เกรซ เพราะฉะนั้นใครเรียกชื่อเก่าอาจโดนฝ่ามืออรหันต์หน้าทิ่มดินได้เลย เกรซสูง 182 หุ่นรอง 11 ถ้าแอ็บแมนหน่อย ควงโชว์ได้สบาย
นิชาสาวสวยซ่อนเปรี้ยวทำหน้าที่ผู้ช่วย แถมคอยส่งยิ้มหวานเรียกผู้ชายเข้าร้าน ด้านน้ำตาลมีหน้าที่เก็บเงินเพราะยัยนี่ขี้อาย ไม่ชอบคุยกับใครเท่าไหร่ หน้าที่ฉันคือยืนจดออเดอร์ เขียนเลขคิวให้ลูกค้าที่ขยันเนี้ยะเพราะกำไรจากร้านจะเอาไปสมทบซื้อของขึ้นดอยค่ายอาสาของมอปีนี้คนไปเยอะมาก หลายคณะรวมกันไปช่วยสร้างห้องน้ำให้โรงเรียนเด็กเล็กที่น่าน ฉันขึ้นไปดูสถานที่แล้วรอบหนึ่งไปไม่ลำบากแต่เด็กๆ ก็ขาดแคลนหลายอย่าง ระหว่างแจกคิวพี่บิลเลี่ยนก็เดินมาทัก ฉันยิ้มกว้างเพราะพี่เป็นคนใจดีมากคอยสนับสนุนเรื่องค่ายอาสาที่ฉันเสนอ ฉันเลยรู้สึกขอบคุณเขามาก ๆแต่ยิ้มก็หุบลงแทบไม่ทัน เพราะอีคนข้างหลังที่เดินมากับพี่บิลเลี่ยนอ่ะสิ เสนอหน้ามาทำไมฟ่ะ
P : สวัสดีค่ะพี่บิลเลี่ยน
BL : ไงเราขายดีเชียว…งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยซื้อ
P : ไม่เป็นไรค่ะ ของท่านประธานร้านเราให้ฟรีเลย
BL : ไม่ต้อง ๆ ไว้สมทบค่าย พี่สั่งเยอะน่ะจด ๆ พวกมึงจะกินอะไรสั่งน้องเลย พี่เอากีวีปั่นนะ
ฉันก็จดลงกระดาษตามออเดอร์ที่พี่กับเพื่อนๆ สั่ง ตามด้วยไอ้คนหยาบคายกับเพื่อนๆ
F : ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อยขายของ
P : ไม่พอใจไม่ต้องกินเชิญคนต่อไปค่ะ
F : เอ้า... ฉันยังไม่สั่ง
P : …
F : มะพร้าวปั่นไม่หวาน ไม่ใส่นมข้น
P : เรื่องมาก
F : เดี๋ยวจะโดน
P : ข้างหลังเชิญค่ะ
Lk : พี่ขอเป็นส้มนะคะ
P : ได้ค่ะ
B : พี่เอาเป็นส้มเหมือนกันครับน้องพริก
P : ค่ะ ๆ รอแปปนะคะ คิวหน้าพี่เหลืออีก 4 คิว
ทุกคนพยักหน้ารับ พี่บิลเลี่ยนเลยเอ่ยขอตัวไปเดินสำรวจงานก่อนสัก 15 นาทีเดี๋ยวกลับมารับน้ำไอ้ปากปีจอหันมามองฉัน ยกยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์สุด ๆ ก่อนเดินไปคู่กับพี่บิลเลี่ยน
Ni : อ๋อ...กูนึกออกล่ะพี่คนเมื่อกี้เป็นน้องชายแท้ ๆ ของประธาน
P : หมายถึงไอ้ปากปีจอที่เตะบอลโดนกระบาลกูอ่ะนะ
Ni : เออนั่นล่ะ ตอนบ่ายกูไม่ได้เดินไปกับมึงมองไม่ชัดมันไกล
อยากจะบ้าพี่ชายโคตรแสนดี ทั้งหล่อทั้งสุภาพทำไมน้องชายปากหมาขนาดนี้ แถมไม่มีมารยาทด้วยสงสัยพ่อแม่ไม่ค่อยรักเลยทำนิสัยเรียกร้องความสนใจจากคนอื่นเหมือนเด็ก ๆ
BL : มึงเป็นอะไรปกติไม่เห็นพูดกับใคร รู้จักพริกด้วยหรอว่ะ
F : เพิ่งรู้จักวันนี้
BL : สนใจ
F : บ้าเฮีย ใครจะสนผู้หญิงอะไรปากจัด ก๋ากั่นฉิบ
B : เฮียบิลคอยดูนะไม่สน ๆ สุดท้ายแทบกราบ
BL : ฮึ ๆ กูก็ว่า
F : ไอ้ห่าบีมเตะปากสักทีดีไหมมึง
Lk : เฮียสนิทกับน้องหรอครับ
BL : ประมาณหนึ่งน้องเป็นประธานกิจ ก็มีเจอกันคุยกันบ้างเรื่องกิจกรรม
Lk : เก่งมากเลยหรอเฮีย ปีสองเป็นประธานกิจแล้ว
BL : เก่งจริงยอมรับ ไม่แปลกใจที่คนอื่นโหวตให้มาเป็น
F : ไม่มีคนอยากมาทำรึเปล่า เลยส่งยัยเตี้ยนี่มา
B : เอาเชียววววน๊าาาาาา สนใจขึ้นมาเชียว
F : อะไรก็คุยเรื่องนี้กันอยู่ให้กูพูดเรื่องคนอื่นรึไง
B : คร๊าบบบบบบเพื่อน
ฉันกำลังเคลียร์ออเดอร์เพราะของหมดหลายอย่างแล้ว เตรียมของมาไม่เยอะเพราะไม่คิดว่าคนจะช่วยซื้อกันมากขนาดนี้ อย่างว่ามีคุณนิชาที่ไหน ผู้ชายจะยาวเป็นหางว่าว นางเป็นคนสวยแถมยิ้มเก่ง ผู้ชายตามจีบไม่ขาดยอดขายก็ต้องดีอยู่แล้ว
"ซื้อ 10 แก้วขอไลน์ได้ไหมครับ" หนุ่มหน้าตาดีเอ่ยถาม
"ถ้าของนิชาต้องถามเจ้าตัวนะ" ฉันตอบพร้อมยิ้มให้ ฉันเข้าใจ ๆ ไม่รู้สึกรำคาญ
"เราอยากได้ของพริกอ่ะ"
"ห๊าาาาา… นายรับพนันเพื่อนมาหรอ ถ้าใช่แบ่งเราครึ่งนึงเราให้" ฉันพูดไปขำไป ใครจะมากล้าจีบฉันโคตรจะไม่ใช่สเปกผู้ชายเลย
"เปล่าเราจริงจัง" เขายังคงยืนยันเสียงแข็ง
เสียงเข้มพ่นออกมาจากด้านข้างตัวฉัน ร่างคนหนึ่งสูงกว่าฉันมากยืนช้อนอยู่ด้านข้าง หันไปเลยรู้ว่าไอ้ปากปีจอ
F : ยัยเตี้ยนี่นะ แสบขนาดนี้น้องไปหาคนอื่นเถอะเอาไปเฝ้าบ้านหรอดุฉิบหาย ฮึ
P : เอ้าไอ้นี่
F : โอ๊ยยยยยย...เธอกระทืบเท้าฉันทำไมว่ะ
P : ปากหมาขนาดนี้โดนแค่นี้ยังน้อยไป
ฉันเผลอตัวโวยวายใส่ไอ้ปากปีจอ ลืมไปเลยว่าผู้ชายคนนี้ยังยืนอยู่ เขามองฉันสลับกับไอ้ปากปีจอก่อนจะเอ่ย
"งั้นผมขอตัวก่อนดีกว่าดูเหมือนพริกยังไม่สะดวก เราชื่อต้านะปี 2 บริหารไว้เจอกัน"
แล้วเขาก็เดินจากไปไอ้บ้าเอ้ย สเปคด้วยขาวตี๋สูงใส่แว่นนาน ๆ จะมีคนเข้ามาจีบฉัน เป็นเพราะไอ้บ้านี่คนเดียวแม่งวันนี้มันวันอะไรฟ่ะ
F : ทำไม ชอบหรอทรงนั้น
P : …
ฉันไม่ตอบอะไร เดินไปเอาน้ำที่พี่ ๆ สั่งจากในถังน้ำแข็ง ออกมายื่นให้พี่ตามออเดอร์ของแต่ละคนแก้วสุดท้ายเป็นมะพร้าว
ตอนยื่นแก้วให้ฉันก็ไม่ได้มองหน้าเขา หัวฉันอยู่แค่หัวไหล่เขาเอง ด้วยไม่สบอารมณ์แถมขี้เกียจเงยหน้าเลยยื่นไปแต่มือ
เขารับไปแต่นิ้วเรียวยาวดันมาโดนมือฉัน ไม่รู้จงใจรึเปล่าทำฉันสะดุ้งเฮือก เงยหน้ามองเขาทันทีไม่รู้จะโดนกัดอะไรอีก
แปลกเขามองฉันแปลก ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร มันเป็นจังหวะแบบเดตแอร์อ่ะ ต่างคนต่างอึ้งตั้งสติได้เลยต่างคนต่างมองทางอื่น
Part First class
กับผมเถียงทุกคำที่กับคนอื่นยิ้มร่าเลย 2 มาตรฐานชัด ๆ ทำไมผมมันเป็นยังไง ยัยเตี้ยนี่ถึงไม่ชอบผม แค่เรื่องตอนกลางวัน
ผมก็กะจะพาไปโรงพยาบาลอยู่แล้ว แต่เธอดันโมโหที่ผมเรียกเธอว่าเตี้ย ผมก็ไม่รู้เหมือนกันไปเรียกแบบนั้นทำไม
ปกติผมไม่คุยกับผู้หญิงเท่าไหร่ ยิ่งเถียงกันแบบนี้ผมยิ่งไม่เคยทำกับใครเลย ยกเว้นกับน้องสาวผม มิลลี่
ผมไม่ได้ตั้งใจเตะโดนเธอสักหน่อย พอดีผมมองเธออยู่แล้วไอ้บีมแม่งตะโกนมาว่ารับบอล ผมหันตัวไม่ทันเท้าเลยเตะบอลไปทางเธอ
ที่มองเพราะเสียงเธอกำลังโวยวายกับเพื่อน ๆ เสียงหัวเราะสดใสร่าเริงขนาดนั้น เลยทำให้ผมหันไปมองก็แค่นั้น