Ep 2 แสบ

1261 Words
18:00น. ตอนนี้ฉันได้ย้ายตัวเองมาอยู่ที่ซุ้มน้ำปั่น โดยมีต้นเกล้าสาวหุ่นบึกเพื่อนสนิทยืนปั่นน้ำอย่างเอาเป็นเอาตาย ต้นเกล้าคือชื่อที่พ่อแม่มันตั้งให้พอโตมาเปลี่ยนเป็น เกรซ เพราะฉะนั้นใครเรียกชื่อเก่าอาจโดนฝ่ามืออรหันต์หน้าทิ่มดินได้เลย เกรซสูง 182 หุ่นรอง 11 ถ้าแอ็บแมนหน่อย ควงโชว์ได้สบาย นิชาสาวสวยซ่อนเปรี้ยวทำหน้าที่ผู้ช่วย แถมคอยส่งยิ้มหวานเรียกผู้ชายเข้าร้าน ด้านน้ำตาลมีหน้าที่เก็บเงินเพราะยัยนี่ขี้อาย ไม่ชอบคุยกับใครเท่าไหร่ หน้าที่ฉันคือยืนจดออเดอร์ เขียนเลขคิวให้ลูกค้าที่ขยันเนี้ยะเพราะกำไรจากร้านจะเอาไปสมทบซื้อของขึ้นดอยค่ายอาสาของมอปีนี้คนไปเยอะมาก หลายคณะรวมกันไปช่วยสร้างห้องน้ำให้โรงเรียนเด็กเล็กที่น่าน ฉันขึ้นไปดูสถานที่แล้วรอบหนึ่งไปไม่ลำบากแต่เด็กๆ ก็ขาดแคลนหลายอย่าง ระหว่างแจกคิวพี่บิลเลี่ยนก็เดินมาทัก ฉันยิ้มกว้างเพราะพี่เป็นคนใจดีมากคอยสนับสนุนเรื่องค่ายอาสาที่ฉันเสนอ ฉันเลยรู้สึกขอบคุณเขามาก ๆแต่ยิ้มก็หุบลงแทบไม่ทัน เพราะอีคนข้างหลังที่เดินมากับพี่บิลเลี่ยนอ่ะสิ เสนอหน้ามาทำไมฟ่ะ P : สวัสดีค่ะพี่บิลเลี่ยน BL : ไงเราขายดีเชียว…งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยซื้อ P : ไม่เป็นไรค่ะ ของท่านประธานร้านเราให้ฟรีเลย BL : ไม่ต้อง ๆ ไว้สมทบค่าย พี่สั่งเยอะน่ะจด ๆ พวกมึงจะกินอะไรสั่งน้องเลย พี่เอากีวีปั่นนะ ฉันก็จดลงกระดาษตามออเดอร์ที่พี่กับเพื่อนๆ สั่ง ตามด้วยไอ้คนหยาบคายกับเพื่อนๆ F : ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อยขายของ P : ไม่พอใจไม่ต้องกินเชิญคนต่อไปค่ะ F : เอ้า... ฉันยังไม่สั่ง P : … F : มะพร้าวปั่นไม่หวาน ไม่ใส่นมข้น P : เรื่องมาก F : เดี๋ยวจะโดน P : ข้างหลังเชิญค่ะ Lk : พี่ขอเป็นส้มนะคะ P : ได้ค่ะ B : พี่เอาเป็นส้มเหมือนกันครับน้องพริก P : ค่ะ ๆ รอแปปนะคะ คิวหน้าพี่เหลืออีก 4 คิว ทุกคนพยักหน้ารับ พี่บิลเลี่ยนเลยเอ่ยขอตัวไปเดินสำรวจงานก่อนสัก 15 นาทีเดี๋ยวกลับมารับน้ำไอ้ปากปีจอหันมามองฉัน ยกยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์สุด ๆ ก่อนเดินไปคู่กับพี่บิลเลี่ยน Ni : อ๋อ...กูนึกออกล่ะพี่คนเมื่อกี้เป็นน้องชายแท้ ๆ ของประธาน P : หมายถึงไอ้ปากปีจอที่เตะบอลโดนกระบาลกูอ่ะนะ Ni : เออนั่นล่ะ ตอนบ่ายกูไม่ได้เดินไปกับมึงมองไม่ชัดมันไกล อยากจะบ้าพี่ชายโคตรแสนดี ทั้งหล่อทั้งสุภาพทำไมน้องชายปากหมาขนาดนี้ แถมไม่มีมารยาทด้วยสงสัยพ่อแม่ไม่ค่อยรักเลยทำนิสัยเรียกร้องความสนใจจากคนอื่นเหมือนเด็ก ๆ BL : มึงเป็นอะไรปกติไม่เห็นพูดกับใคร รู้จักพริกด้วยหรอว่ะ F : เพิ่งรู้จักวันนี้ BL : สนใจ F : บ้าเฮีย ใครจะสนผู้หญิงอะไรปากจัด ก๋ากั่นฉิบ B : เฮียบิลคอยดูนะไม่สน ๆ สุดท้ายแทบกราบ BL : ฮึ ๆ กูก็ว่า F : ไอ้ห่าบีมเตะปากสักทีดีไหมมึง Lk : เฮียสนิทกับน้องหรอครับ BL : ประมาณหนึ่งน้องเป็นประธานกิจ ก็มีเจอกันคุยกันบ้างเรื่องกิจกรรม Lk : เก่งมากเลยหรอเฮีย ปีสองเป็นประธานกิจแล้ว BL : เก่งจริงยอมรับ ไม่แปลกใจที่คนอื่นโหวตให้มาเป็น F : ไม่มีคนอยากมาทำรึเปล่า เลยส่งยัยเตี้ยนี่มา B : เอาเชียววววน๊าาาาาา สนใจขึ้นมาเชียว F : อะไรก็คุยเรื่องนี้กันอยู่ให้กูพูดเรื่องคนอื่นรึไง B : คร๊าบบบบบบเพื่อน ฉันกำลังเคลียร์ออเดอร์เพราะของหมดหลายอย่างแล้ว เตรียมของมาไม่เยอะเพราะไม่คิดว่าคนจะช่วยซื้อกันมากขนาดนี้ อย่างว่ามีคุณนิชาที่ไหน ผู้ชายจะยาวเป็นหางว่าว นางเป็นคนสวยแถมยิ้มเก่ง ผู้ชายตามจีบไม่ขาดยอดขายก็ต้องดีอยู่แล้ว "ซื้อ 10 แก้วขอไลน์ได้ไหมครับ" หนุ่มหน้าตาดีเอ่ยถาม "ถ้าของนิชาต้องถามเจ้าตัวนะ" ฉันตอบพร้อมยิ้มให้ ฉันเข้าใจ ๆ ไม่รู้สึกรำคาญ "เราอยากได้ของพริกอ่ะ" "ห๊าาาาา… นายรับพนันเพื่อนมาหรอ ถ้าใช่แบ่งเราครึ่งนึงเราให้" ฉันพูดไปขำไป ใครจะมากล้าจีบฉันโคตรจะไม่ใช่สเปกผู้ชายเลย "เปล่าเราจริงจัง" เขายังคงยืนยันเสียงแข็ง เสียงเข้มพ่นออกมาจากด้านข้างตัวฉัน ร่างคนหนึ่งสูงกว่าฉันมากยืนช้อนอยู่ด้านข้าง หันไปเลยรู้ว่าไอ้ปากปีจอ F : ยัยเตี้ยนี่นะ แสบขนาดนี้น้องไปหาคนอื่นเถอะเอาไปเฝ้าบ้านหรอดุฉิบหาย ฮึ P : เอ้าไอ้นี่ F : โอ๊ยยยยยย...เธอกระทืบเท้าฉันทำไมว่ะ P : ปากหมาขนาดนี้โดนแค่นี้ยังน้อยไป ฉันเผลอตัวโวยวายใส่ไอ้ปากปีจอ ลืมไปเลยว่าผู้ชายคนนี้ยังยืนอยู่ เขามองฉันสลับกับไอ้ปากปีจอก่อนจะเอ่ย "งั้นผมขอตัวก่อนดีกว่าดูเหมือนพริกยังไม่สะดวก เราชื่อต้านะปี 2 บริหารไว้เจอกัน" แล้วเขาก็เดินจากไปไอ้บ้าเอ้ย สเปคด้วยขาวตี๋สูงใส่แว่นนาน ๆ จะมีคนเข้ามาจีบฉัน เป็นเพราะไอ้บ้านี่คนเดียวแม่งวันนี้มันวันอะไรฟ่ะ F : ทำไม ชอบหรอทรงนั้น P : … ฉันไม่ตอบอะไร เดินไปเอาน้ำที่พี่ ๆ สั่งจากในถังน้ำแข็ง ออกมายื่นให้พี่ตามออเดอร์ของแต่ละคนแก้วสุดท้ายเป็นมะพร้าว ตอนยื่นแก้วให้ฉันก็ไม่ได้มองหน้าเขา หัวฉันอยู่แค่หัวไหล่เขาเอง ด้วยไม่สบอารมณ์แถมขี้เกียจเงยหน้าเลยยื่นไปแต่มือ เขารับไปแต่นิ้วเรียวยาวดันมาโดนมือฉัน ไม่รู้จงใจรึเปล่าทำฉันสะดุ้งเฮือก เงยหน้ามองเขาทันทีไม่รู้จะโดนกัดอะไรอีก แปลกเขามองฉันแปลก ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร มันเป็นจังหวะแบบเดตแอร์อ่ะ ต่างคนต่างอึ้งตั้งสติได้เลยต่างคนต่างมองทางอื่น Part First class กับผมเถียงทุกคำที่กับคนอื่นยิ้มร่าเลย 2 มาตรฐานชัด ๆ ทำไมผมมันเป็นยังไง ยัยเตี้ยนี่ถึงไม่ชอบผม แค่เรื่องตอนกลางวัน ผมก็กะจะพาไปโรงพยาบาลอยู่แล้ว แต่เธอดันโมโหที่ผมเรียกเธอว่าเตี้ย ผมก็ไม่รู้เหมือนกันไปเรียกแบบนั้นทำไม ปกติผมไม่คุยกับผู้หญิงเท่าไหร่ ยิ่งเถียงกันแบบนี้ผมยิ่งไม่เคยทำกับใครเลย ยกเว้นกับน้องสาวผม มิลลี่ ผมไม่ได้ตั้งใจเตะโดนเธอสักหน่อย พอดีผมมองเธออยู่แล้วไอ้บีมแม่งตะโกนมาว่ารับบอล ผมหันตัวไม่ทันเท้าเลยเตะบอลไปทางเธอ ที่มองเพราะเสียงเธอกำลังโวยวายกับเพื่อน ๆ เสียงหัวเราะสดใสร่าเริงขนาดนั้น เลยทำให้ผมหันไปมองก็แค่นั้น
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD