ผมมองร่างบางดีดตัวเองออกเดินจ้ำไปห้องน้ำโดยที่ไม่รอผม ผมเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรตั้งแต่ไอ้บีมพูดจาแปลก ๆ วันก่อน เมื่อเช้าตอนเข้าบริษัทได้ยินแม่ผมคุยสายกับคุณอาว่าวันนี้จะพายัยเด็กมิลไปเจอลูกชายของ ผบ.ตร ที่ร้านอาหารญี่ปุ่นร้านประจำ กลายเป็นว่าวันทั้งวันผมแทบนั่งไม่ติดเก้าอี้ พาลไปจนถึงให้เลขายกเลิกนัดทั้งหมด รวมทั้งไปสนามแข่งรถตอนเย็นด้วย
เพื่อนสนิทผมน่าจะพอมองออกว่าทำไมผมถึงพามิลมาด้วย ตอนแรกที่พวกมันชวนผมก็รับปากแล้วแต่คิดว่าจะไปรับมิลออกมาก่อน ยังไงผมก็เหมือนพี่ชายแท้ ๆ รับออกมาก่อนคุณอาก็คงไม่กล้าว่าหรอก แล้วค่อยไปส่งที่บ้านบวกกับจะสั่งสอนสักหน่อยว่าให้กลับไปตั้งใจเรียนหนังสือ ไม่ใช่ไปตามใจผู้ใหญ่ที่จับคลุมถุงชน ที่ไหนได้เธอกับยืนยิ้มหน้าระรื่นให้คนชื่อซัน ทำเอามันเลือดขึ้นหน้าเผลอตัวดึงเธอออกมาอย่างที่เห็น
ยัยเด็กนี่แอบมานั่งกระดกเหล้าอยู่ที่บาร์แทนที่จะเดินกลับไปหาผม การ์ดที่
